73
COLUMN
Crisis!
Never waste a good crisis, las ik vaak van professor Rotmans in dit magazine. Volgens mij
bedoelt hij dat échte veranderingen vaak alleen maar tot stand komen als er eerst iets
ergs gebeurt. Zo zal het in het bedrijfsleven dan wel werken. En huwelijken die een crisis
overleven, knappen er ook weleens van op, hoor ik van anderen… Maar in mijn
vakgebied, de voetballerij, ligt dat echt anders.
Ten eerste komen crises vaker voor. Dat kan echt niet elke keer tot een diepgaande
verandering leiden. Ik heb in de top van het Griekse en het Indonesische voetbal
gewerkt. Daar was het zo’n beetje elke week crisis. En als je niet oppaste, op de training
ook.
Daar komt nog bij dat de voetballerij de enige bedrijfstak is die voornamelijk wordt
geleid door mensen die helemaal niet uit dat vak komen. Excelsior bijvoorbeeld speelt
voor het vijfde jaar achtereen op het hoogste niveau, maar in het bestuur zit niemand
met professionele ervaring in het voetbal.
Dat blijkt ook wel uit hoe ze zichzelf eerst een crisis hebben aangepraat en hoe ze die
daarna hebben proberen op te lossen.
Excelsior begon het seizoen met een clubman zonder trainerservaring in het betaalde
voetbal. Adrie Poldervaart. Dat had ik nooit gedaan, maar er waren destijds ook wel
logische argumenten voor. Vervolgens doet Poldervaart het, in mijn ogen, best goed.
Acceptabel voetbal en 26 punten uit 29 wedstrijden was nog genoeg voor een plek
boven de degradatiestreep.
Maar Excelsior verloor zes wedstrijden op rij. Allemaal nipt. Het enige echte probleem
was dat de talloze gecreëerde kansen niet werden benut. Dat was alles. Ik heb zelf als
trainer van Excelsior ook weleens zes eredivisiewedstrijden achter elkaar verloren.
Nooit van in de war geraakt! En nooit gedegradeerd ook!
Maar Poldervaart raakte wel in de war en leverde na de zesde nederlaag z’n contract in.
Onnodig en onverantwoordelijk, wat mij betreft. 25 jaar loyaal als fysiotherapeut in
dienst en dan weglopen als het even moeilijk is…
Vervolgens stelde de directie van Excelsior, die overigens wél bulkt van de
voetbalervaring, een trainer aan die totáál niet bij deze situatie past. Ricardo Moniz is
een selfkicker die bij zijn clubs meer problemen veroorzaakt dan oplost. Terwijl Excelsior
nu behoefte heeft aan een trainer die vertrouwen in de groep uitstraalt in plaats van
potsierlijk geloof in eigen kunnen.
Wat in een crisis meestal goed werkt, is je beste spelers in een positie brengen dat ze het
verschil kunnen maken. Bij Excelsior is Luigi Bruins zo’n speler. Maar Moniz confronteert
de man die hem zou kunnen redden met wissels en reservebeurten, en vernedert hem
met commentaar op zijn conditie en door hem vervolgens te vervangen door een speler
die het hele seizoen nog nauwelijks een wedstrijd heeft gespeeld.
Allemaal oplossingen voor problemen die er helemaal niet zijn. Doelpunten maken is het
enige dat er bij Excelsior aan ontbrak en ontbreekt. Dat je dan juist dáár aan moet
werken, zouden ze in elk bedrijf en in elk huwelijk al lang hebben begrepen…
oud-speler van Feyenoord, Xerxes en
Excelsior, oud-trainer van onder meer
Excelsior, Feyenoord en Sparta,
voetbalanalyticus, in 2013 ontving Rob
de Erasmusspeld