107
WIL JANSEN: Z.T., 40 X 40 CM, OLIEVERF OP
LINNEN, 2016
Wil Jansen stond al langer op mijn lijstje, omdat haar werk zich
onderscheidt. Ik ben in het verleden enkele malen tijdens een open
dag in haar atelier aan de Koraalstraat geweest en ik moest wennen
aan die merkwaardige kleine doekjes op A4-formaat. Dagboekaantekeningen uit een gebied waarmee wij het contact verloren
hebben. De verf is zo dik aangebracht dat het schilderij een object
of een reliëf wordt. Er is veel tegenstrijdigs in deze kleine kunstwerken. Ze zijn doodstille momentopnames en toch zitten ze vol
ritme en beweging. Voor mij geeft de doorslag dat het anders is,
wars van iedere kleinburgerlijkheid. Het is goed, heel goed zelfs.
Wil Jansen is een echte schilder. Zij heeft een maatschappelijke carrière vaarwel gezegd om zich volledig te kunnen bezig houden met
de kunst, waarmee zij al als jong meisje een lotsverbondheid
voelde.
Diergeneeskunde
Toch ging zij na de middelbare school niet naar de academie, maar
studeerde zij diergeneeskunde in Utrecht. Daarna werkte zij eerst
enige tijd als dierenarts in een kliniek voor kleine huisdieren en was
vervolgens bijna twintig jaar beleidsmedewerker op het Ministerie
van Landbouw. ‘Maar de drang naar kunst was steeds in mijn hoofd
en hart aanwezig. In 1990 ging ik naar de avondopleiding van de
academie. Een gevoel van thuiskomen. Hier hoor ik. Ondertussen
had ik op het ministerie een heel drukke baan. Wij werden
geconfronteerd met ingrijpende problemen. Mond- en klauwzeer,
de vogelpest. In 2000 was het genoeg. Toen heb ik definitief mijn
hart, mijn gevoel gevolgd. Alleen nog de kunst. Het heeft mij
buitengewoon gelukkig gemaakt.’
‘Jij denkt waarschijnlijk dat ik alleen met de materie, de verf, bezig
ben, omdat die er zo dik op ligt. Misschien was dat in het verleden
zo. Maar het gaat steeds meer om de kleur. De verf is het middel en
de kleur is het doel. Kleuren beuren mij op, zoals bloemen mij
vrolijk maken. Ik weet niet of je die overgave aan kleur, dat
verlangen naar kleur als emotie kunt benoemen. Misschien. Vaak
gebruik ik zoete kleuren, een soort troost. Voor mij is de handeling,
het werken aan het schilderij, heel belangrijk. De kleine maak ik op
de tafel, de grote op de vloer. Ook als het schilderij mislukt, heb ik
toch een fijne dag gehad.’
WIL JANSEN MET COCO OP DE ARM VOOR EEN RECENT SCHILDERIJ.
Wil Jansen werkt vaak op haar atelier. Zij heeft een relatief grote
productie, alsof zij de ‘verloren’ jaren op het ministerie wil inhalen.
‘Ik werk met olieverf, nat-in-nat, laag over laag. Het heeft een
geheimzinnige kracht, het leeft. Het is heel anders dan acryl. Dat is
gewoon plastic, koud materiaal, dood. Daar kan ik niks mee.
Olieverf is inderdaad het grote geheim van de schilder.’
In juni heeft de Amsterdamse galerie Franzis Engels werk van Wil Jansen
gepresenteerd op de KunstRAI. In september brengt de Haagse galerie
Project 20.nl haar op Art The Hague en in oktober in Keulen.
TEKST JAN DONIA
FOTOGRAFIE RICK MESSEMAKER