82
MEENHUIS & VAN DER KRAAN UITVAARTZORG
‘ DAT NÓÓIT !’
Persoonlijk Afscheid Nemen luidt het credo in cursief in de aankomsthal van Meenhuis & van der Kraan Uitvaartzorg . Andersom is ook van toepassing , want Persoonlijk Welkom Heten is precies wat directeur-eigenaar Jean-René Meenhuis doet .
‘ Ja , dat zegt inderdaad alles over ons bedrijf ’, benadrukt Meenhuis , terwijl hij hoogstpersoonlijk een kopje koffie serveert , die persoonlijke benadering . Die opdracht krijgen onze acht uitvaartleiders en onze medewerkers stuk voor stuk mee . De klant is geen nummer . Iedere uitvaart verdient de grootst mogelijke aandacht en respect . Zo zijn we groot geworden .’
Met dat groot geworden doelt Jean-René niet alléén op de fusie met uitvaartonderneming Van der Kraan , die per 1 juni 2021 beklonken werd en waarmee Meenhuis & Van den Kraan qua omvang de vierde uitvaartondernemer van Rotterdam en omstreken werd . Jean-René timmert al aanzienlijk langer aan de weg .
‘ Na mijn school werkte ik bij de Kwantum . Ik kwam bij toeval in de uitvaartbranche terecht . Daar bleek ik twee keer meer te kunnen verdienen , dan snap je het wel . Ik ben onderaan de ladder begonnen . Als drager , chauffeur , noem het maar op . Ik ben Rotterdammer en heb dus echt met mijn beide benen in “ de modder ” gestaan , zoals ze zeggen . Na zeven jaar in loondienst in de uitvaartzorg te hebben gewerkt , begon ik in 1993 als zzp-er en deed ik ongeveer één uitvaart per maand . Ik heb echt van alles meegemaakt .’
Jean-René staat officieel te boek als Register Uitvaartverzorger , een titel die met zich meebrengt dat hij ieder jaar zelf minimaal 25 uitvaarten moet leiden . ‘ Ik vind het belangrijk om die feeling te houden .’ Na de fusie verzorgt Meenhuis & van der Kraan dik 900 uitvaarten per jaar , waarbij de vraag gerechtvaardigd is hóe men die persoonlijke benadering garandeert ?
‘ De wereld is veranderd , de consument is mondiger geworden . Kostte het regelen van een uitvaart vroeger drie uur werk , vandaag de dag zijn de uitvaartleiders 24 / 7 ter beschikking van de klant . Letterlijk ! Dat móet . De bereikbaarheid en benaderbaarheid zijn cruciaal . De klant heeft een vraag of stuurt ’ s nachts een appje . Wij proberen er zoveel mogelijk te zijn .’
Ook tijdens de coronatijd maakt Jean-René op creatieve manier gebruik van de flexibiliteit en inzetbaarheid , zo laat hij met gepaste trots weten : ‘ Tijdens de eerste coronagolf werd de uitvaartbranche nog niet als cruciaal beroep gezien , maar het aantal uitvaarten was enorm . In onze locatie in Zwijndrecht regelden we voor drie medewerksters een aparte kantoorruimte waarin hun kinderen konden worden opgevangen voor online les en huiswerk . De ruimte was groot genoeg om de anderhalve meter te garanderen . Hun moeders konden ondertussen het werk doen . Zo doen wij dat bij ons .’
Jean-René is trots op de overlegcultuur die er heerst . Binnen de kaders van de CAO en de richtlijnen van het RIVM manoeuvreert Meenhuis naar eer en geweten : ‘ Uiteraard is iedereen bij ons gecertificeerd en gediplomeerd , maar ik kijk naar méér . Tijdens een sollicitatie probeer ik ook achter de mate van empathie en betrokkenheid te komen . Die persoonlijke benadering gaat hand in hand met een strakke professionele organisatie waarbij transparantie naar de klant belangrijk is . Denk aan tarieven . Bij ons geen pijnlijke verrassingen achteraf . Naast het persoonlijk leed moet nu eenmaal ook een zakelijke kant worden afgewerkt . Betrokken en professioneel . Juist daarin zijn onze mensen getraind .’
Ofschoon zijn voornaam iets anders doet vermoeden , zit er geen woord Frans in het verhaal van de aimabele Jean-René . Waar komt die gedrevenheid precies vandaan ? ‘ Op mijn zestiende werd bij mij de ziekte van Crohn geconstateerd . Het had diverse operaties tot gevolg . Ik weet nog dat mijn vader huilde toen de arts mij vertelde dat hij mij moest afkeuren voor betaald werk . “ Dat nooit ”, dacht ik onmiddellijk , want ik ben een streber .’
‘ Ten tweede weet ik nog dat mijn vader , die in de expeditie werkzaam was , begin jaren 80 door de economische crisis thuis kwam te zitten . Mijn moeder moest bijverdienen . Ik heb het nooit slecht gehad hoor , maar we moesten toen wel de eindjes aan elkaar knopen . “ Dat nooit ”, dacht ik voor een tweede keer . Sindsdien heb ik mijn bestaan op mijn eigen manier opgebouwd . Ik heb overigens van mijn beide ouders de uitvaart mogen regelen . Die herinneringen zijn mij dierbaar .’
De op en top gentleman Jean-René is niet klein te krijgen . Vol energie kijkt hij dan ook uit naar een nieuwe stap in zijn toch al zo rijke loopbaan : ‘ Echt , ik geniet zo veel mogelijk , want iedere dag is er een !’
In de aankomsthal zeggen we elkaar gedag en wees verzekerd : Persoonlijker Afscheid Nemen kon niet …
MARCO HENDRIKS WENDY VAN BREE