EXPERT AAN HET WOORD
77
Schikken als het kan , procederen als het moet
Toen ik vanmorgen over de Maasboulevard reed op weg naar de rechtbank , was ik echt blij met mijn werk . Je strijdt voor rechtvaardigheid en voert het woord namens je cliënt . Als je nog nooit in de rechtbank bent geweest , kun je hoge verwachtingen hebben . Zonder afbreuk te doen aan uitzonderingssituaties , zal ik beschrijven hoe een normale arbeidsrechtzitting verloopt .
Als advocaat heb je een vlammende pleitnota voorbereid en een half uur voor de zitting met je cliënt afgesproken bij de zittingszaal . Je loopt met je zware koffer , toga en advocatenpas langs de beveiliging . Voor je cliënt doet de beveiliging niet onder voor die op Schiphol : horloge en riem af ; nagelschaartjes , deodorant en flesjes water mogen niet mee .
Bij de zittingszaal bespreek je met je cliënt de meest relevante punten van de zaak en de vragen die de rechter waarschijnlijk gaat stellen . Als je cliënt geen Nederlands spreekt , moet je ruim van tevoren een tolk regelen . Zittingen vinden in het Nederlands plaats . Ondertussen komt de wederpartij aangelopen , vaak met advocaat . Een ongemakkelijk moment kan ontstaan als je als advocaat op de wederpartij afloopt om jezelf voor te stellen .
YVONNE SØRENSEN
Zodra er wordt geroepen dat de zaak begint , gaan partijen naar binnen . De verzoeker / eiser zit meestal links en de gedaagde / verweerder rechts . De advocaten zitten aan het middenpad en naast hen zitten de cliënten , zo ver mogelijk bij elkaar vandaan . De rechter heeft de regie over de zaak .
Yvonne Sørensen is arbeidsrechtadvocaat bij Sørensen
Advocaten en te bereiken via sorensen @ sorensenadvocaten . nl
Doorgaans krijgt de verzoeker / eiser als eerste het woord ( maximaal 30 minuten ). Als de wederpartij ondertussen irritant met de stoel gaat schuiven , met een pen gaat tikken , vraag je aan de rechter om dit hinderlijke gedrag te laten stoppen . Ook zuchten , steunen en rollende oogbewegingen horen er soms bij . Vervolgens mag de andere partij de pleitnota voordragen . Dit gebeurt zittend .
Het zou heel fijn zijn als een zitting ontspannen en humoristisch was . Dit is niet het geval . Grapjes worden amper gemaakt . Rechters kunnen heel actief en betrokken zijn . Ze houden de regie dan strak in handen , geven beurten en stellen vragen . Rechters kunnen ook heel lijdelijk zijn , waarbij je je soms afvraagt of ze slapen .
Nadat partijen hun zegje hebben gedaan en de rechter vragen heeft gesteld , worden partijen vrijwel altijd naar de gang gestuurd om te proberen een schikking te treffen . Om de schikkingsbereidheid te vergroten maken rechters doorgaans een paar kritische opmerkingen richting beide partijen .
Lukt het niet om te schikken , dan gaan partijen naar binnen en kan de rechter op verzoek zijn voorlopige visie geven . De rechter wil dan weten hoe ver partijen zijn gekomen in hun schikkingsonderhandeling en op welk punt ze zijn blijven steken . Vervolgens probeert de rechter partijen alsnog te laten schikken .
80 à 90 procent van de zaken wordt op de gang , al dan niet met behulp van de rechter , geschikt . Voor de rechter is dit fijn , want die hoeft dan geen vonnis / beschikking te schrijven . Als de zaak niet wordt geschikt , krijg je binnen een maand uitspraak . In ongeveer eenderde van de zaken wordt hoger beroep ingesteld . Een hoger beroep kan lang duren en is kostbaar .
Het oude gezegde wie pleit om een koe , geeft er één op toe gaat vaak op in hoger beroep . Het advies is dus : schikken als het kan , procederen als het moet .