33
Ik stond binnen vijf minuten weer buiten . Mijn God , dacht ik , daar sta ik dan . Ik ben teruggegaan naar mijn hotel , heb een whisky besteld en ben dat script gaan lezen . Ik wist dus welke rol : Cornelius Muller , kolonel van de geheime dienst van Zuid-Afrika . Ik heb het uitgelezen , overgelezen , nog eens gelezen en ik ben teruggegaan . Ah , mister Doderer , did you read the script ? Yes , sir . Do you like the part ? Yes , sir . No objections ? No sir . Okay . En tegen zijn vrouw : I like him . I like the mustache , I like the look in his eyes . Good , we are going to South Africa . De eerste scène die ik moest doen , ging fout . Ik klap een autodeur dicht met m ' n elleboog . Stop . What are you doing ? Why are you closing the door ? Let ’ s try again .
De tweede keer : ik stap uit en blijf met m ' n jas aan de knop van de deur hangen . Dan denk ik : die Preminger denkt vast dat ie een of andere particuliere komiek heeft ingehuurd , die de film naar zich toe wil trekken . Zo geroutineerd ik dan ook ben , dan sterf ik toch duizend doden . De derde keer . We stappen uit , maar nu laat de chauffeur z ' n koffertje vallen . God zij dank , ik ben dus niet de enige . En wat doet Preminger ? Hij verdwijnt en gaat koffie drinken . Die man denkt : wat heb ik nou voor een stelletje mafkezen om me heen . Maar het is voor iedereen wel de eerste dag . ’ s Avonds blijkt hij dan toch een bijzonder charmante man te zijn , die ook een goed glas wijn niet uit de weg gaat . En zelf heb ik dan toch iets over me van : toch knap een eigen caravan waar je eigen naam op staat , een eigen kleedster en een juffrouw die vraagt wat ik eten wil . Dat streelt toch mijn ijdelheid .’
Joop Doderer overlijdt in 2005 na een internationale filmcarrière , die hij na Swiebertje vrij onzichtbaar voor de Nederlandse televisiekijker afdwingt . Toch staat er op zijn graf op de Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied een replica van het borstbeeld van hem als zwerver . ‘ Maar ik blijf een acteur van de ouwe stempel . Dat was een stevige generatie met vakkennis ’, zou hij er bij een van onze laatste ontmoetingen nog een keer hardop inwrijven . ‘ Want bij Goede Tijden Slechte Tijden staan mijn tenen krom in mijn schoenen . Die gasten helpen het vak naar de sodemieter .’
JAN D . SWART GA-HET-NA / ANEFO