8
Glaskunst Hoe lang is voor altijd ? Soms slechts een seconde . - Lewis Caroll ( Alice in Wonderland ) De woning van Annelies van der Vorm is als een museum , een wonderland . Het prikkelt de fantasie . Elke hoek , elk raam , elke plant , elke lamp vertelt een verhaal . Gaandeweg het gesprek blijkt haar leven een verzameling wonderen die worden weerspiegeld in haar wonderland . Kunst is een van die wonderen . Als reflectie van de werkelijkheid is kunst bij voorkeur transparant . Zo transparant als glas , in de kunst haar allergrootste passie : ‘ Vanaf mijn twintigste heb ik glas verzameld en sindsdien heb ik veel contact met glaskunstenaars .’ De liefde voor kunst werd Annelies vanaf haar kinderjaren bijgebracht door haar moeder : ‘ Zij heeft me inderdaad erfelijk belast . Samen bezochten we musea , exposities , tentoonstellingen , beurzen , noem maar op . Kunst heeft mijn leven verrijkt . Kijk eens , als íéts is gebleken in de coronatijd , dan is het wel het belang van kunst . Verruiming van je wereldbeeld is voor iedereen belangrijk . Ieder kunststuk vertelt een eigen verhaal . Ik kan úren vertellen als we een rondje door mijn huis zouden maken .’
Kleding In vredesnaam wie ben ik ? Ah ! Dat is de grote vraag ! - Lewis Caroll ( Alice in Wonderland ) ‘ Ik kleed me op gelegenheid . Dat kan wel eens een paar keer per dag zijn , ja . Kleding is een vorm van respect tonen .’ En kleding als statement ? Zoals de soort-van-joggingsbroek van Kauthar Bouchallikht tijdens haar inauguratie in de Tweede Kamer ? Is zoiets toegestaan ? ‘ Het ligt eraan wat je intenties zijn ’, antwoordt Annelies diplomatiek , ‘ maar ook kleding kan kunst zijn . Het zegt alles over je identiteit .’ Haar onconventionele karakter openbaart zich onmiddellijk : ‘ Het werkelijk állerlelijkste kledingstuk vind ik de stropdas . Mijn vader was , bij wijze van spreken , met een stropdas om geboren . Wat wil je in een VVD-gezin ? Dat doorknippen van die das door Prins Claus indertijd was op mijn lijf geschreven , hahaha …’
Rechtvaardigheid Kunt u mij alstublieft vertellen welke kant ik op moet vanaf hier ? Dat hangt er voor een groot deel van af waar je naartoe wilt . - Lewis Caroll ( Alice in Wonderland ) ‘ Ik ben van jongs af aan rebels geweest . Dat heb ik van mijn vader . Hij dacht toen al out of the box , hoewel hij ook behoorlijk van slag was toen hij ontdekte dat ik , op mijn veertiende , het Rode Boekje van Mao las . Mijn vader was voor niets of niemand bang , sprong zó de auto uit als hij op straat iets zag dat hij onrechtvaardig vond . Hij hielp andere mensen graag . In stilte , hij sprak er nooit over .’ ‘ Mijn vader was een wijze man . Op zeer late leeftijd las hij nog drie kranten per dag . Hij overleed op 93-jarige leeftijd . Aan een longontsteking . Het heeft me erg aangegrepen , ik was echt een papa ’ s kindje …’
‘ Ik puberde midden in de hippietijd , eind jaren zestig , begin zeventig . Gevormd op het Montessori Lyceum Rotterdam in Blijdorp . Er werd gerookt in de gangen , de docenten noemden we bij de voornaam , veel aandacht voor kunst , cultuur en politiek . Mijn onbegrip voor sociaal onrecht werd toen gevormd , misschien wel bevestigd . Dat gevoel is nooit meer weggegaan .’ ‘ In 1975 ging ik als 18-jarige naar de Hotelschool in Maastricht . In mijn lichting werden voor het eerst in de geschiedenis meisjes toegelaten . Daar moesten ze erg aan wennen . Ik heb toen echt actie gevoerd voor meer vrouwenrechten op de campus . Op een gegeven moment dreigden we de schoolleiding dat we met ons verhaal naar de Panorama zouden gaan hahaha . Dat kon toen nog …’
Moeder Als je je handelingen beperkt tot zaken waar geen mens zich aan kan stoten , zal je niet veel te doen hebben . - Lewis Caroll ( Alice in Wonderland ) ’ Van mijn moeder mocht ik op zaterdagen naar Amsterdam . Met de trein . Om op de Dam te zitten . Dat was toen heel populair . En in Ahoy heb ik de eerste optredens gezien van Santana , Pink Floyd , Frank Zappa . Zo ’ n jeugd dus . Jaren later draaide de filmdocumentaire over Woodstock in de bioscoop . Wilde mijn moeder per se met mij heen .’ ‘ Tijdens een verblijf in ons duikresort in Mozambique werd ik gebeld . Mijn moeder had een hartaanval gehad . Een dag later overleed ze . 80 jaar . Terwijl ze altijd zei als ik wegging : “ Ik ga niet dood als jij weg bent hoor , maak je geen zorgen …”’
Diederik Moet een naam altijd iets betekenen ? - Lewis Caroll ( Alice in Wonderland ) ‘ In 1998 verhuisde ik met mijn toenmalige man en onze twee kinderen naar Australië . Twee jaar in Sydney gewoond . Ik leefde als een prinses . Echt zo ’ n expat-vrouw . Zon , strand , zwembad , noem het maar op . Maar ik heb geen zitvlees . Ik móést wat . Toen we terugkeerden naar Nederland voelde ik dat het ánders moest .’ Dit hoofdstuk lijkt letterlijk op Annelies in Wonderland , maar de realiteit weet wel beter . Zij voelt aan alles dat het anders moet . Het gaat niet meer . Een echtscheiding volgt . Tijdens een reünie op Montessori Lyceum Rotterdam ( her ) ontmoet zij haar jeugdliefde . De goedlachse rugby- en hockeyspeler van toen blijkt weinig veranderd . Het wederzijdse gevoel ook niet . Zijn verschijning is nog altijd imposant , zijn krullen maken het kunstwerk helemaal af , want dat is hij : een kunstwerk . Net als zijn naam . Diederik Alexander Raoul Renardel de Lavalette . Fiscalist , jurist , maar vooral was hij Died , levenskunstenaar .
Vrij Wanneer men verdwaald is , denk ik dat het een goed advies is om te blijven waar je bent totdat iemand je vindt . - Lewis Caroll ( Alice in Wonderland ) ‘ Na Australië wilde ik iets zinnigs doen . Bijdragen aan de samenleving . Uít die ratrace . En zo kwam ik als vrijwilligster en fondsenwerver te werken bij de Telefonische Hulpdienst , nu Sensor , een soort kindertelefoon voor volwassenen . Ik had altijd als een prinsesje geleefd , in een cocon . Bij Sensor heb ik de echte wereld leren kennen . Alle problemen kwamen voorbij . Dreigende suïcides , depressies , huiselijk geweld , financiële problemen , angststoornissen , noem het maar op . We werkten er met een prachtig team en hadden echt zo ’ n met-z ’ n-allen-gevoel . Heel waardevol . Al met al heb ik dit werk zeven jaar gedaan .’ ‘ Er gebeurde veel . Mijn echtscheiding , Died die in mijn leven kwam . En mijn vader stapte uit de zaak ( Van der Vorm Bouw , red .). Ik volgde hetzelfde pad en deed alles over aan mijn broer . Die had geen zus nodig die over zijn schouder meekeek . Ik had bij andere families gezien hoe fout dat kan aflopen en daar pasten wij voor . Daarna was ik vrij en zelfstandig .’