116
MAGNEET COMMUNICATIECENTRUM: MÉÉR DAN INDRUKWERKEND!
‘DIT IS MÍJN WEG!’
Mathieu Levens is de derde generatie in het Schiedamse familiebedrijf Magneet Communicatiecentrum.
Zijn twee zoons werken er ook. In de productie. ‘De grafische markt krimpt. Al jaren. Wil je in deze
branche overleven, dan moet dit werk onder je huid zitten.’
Had je vast niet verwacht, toen je hier begon …
‘Dat was eind jaren 80. Toen had je nog zo’n 3.000 grafi sche
bedrijven. Die boden werk aan 70.000 man. Nu werken er nog
maar 12.500 man in deze sector en zijn er nog geen 500
drukkerijen over met meer dan tien medewerkers. Daar is Magneet
er één van. Wil je overeind blijven in deze branche, dan moet je
toegevoegde waarde bieden. Die van ons zit ‘m vooral in oplossend
vermogen, in het regelen We zijn veel meer dan een drukkerij.
Meer dan indrukwerkend dus! Wij maken alles waar jouw naam op
past, zijn een portal voor alle communicatie-uitingen. En we nemen
bedrijven het printmanagement uit handen.’
Uitgemaakte zaak dat jij je vader opvolgde?
‘Toen ik twaalf was, riep ik al tegen die ouwe dat ik later het bedrijf
over zou nemen. Nooit iets anders gewild. Ik heb wel eerst buiten
het bedrijf gewerkt. Als je van generatie op generatie in dezelfde
organisatie werkt, ligt tunnelvisie op de loer. Je moet vérder kijken.
Heb ik ook altijd gedaan. In 2012 heb ik de helft van mijn
personeel naar huis moeten sturen, midden in de crisis. In 2013
zaten we weer fl ink in de groene cijfers. Een paar drukkerijen
overgenomen, twee keer naar een groter bedrijfspand verhuisd.
Mijn rol als ondernemer is kansen zien. Jij bent altijd bezig, zei
iemand laatst. Maar als ik in een hoekje had zitten huilen, had het
bedrijf niet meer bestaan.’
onervaren om mijn taken over te nemen. Als ze dat al zouden
willen, want dit is geen negen-tot-vijfbaan. Ze werken allebei op
onze print- en signing-afdeling en daar hebben ze het nu prima naar
hun zin. Maar of dat zo blijft? Geen idee. Ze moeten gewoon hun
eigen ding doen, hun eigen keuzes maken. Die ik dan ook zal
respecteren. Magneet is míjn weg, niet per se die van mijn jongens.’
Wat heb je met lego?
‘Als kind had ik een treinbaan. Later, toen ik zelf al kinderen had,
verhuisden mijn ouders en kwam dat ding bij mij op zolder te staan.
De jongens vonden het geweldig. Totdat we zo’n lego-event
bezochten. Da’s toch veel leuker dan zo’n treinbaan, zei ik. Vonden
zij gelukkig ook. Vooral mijn oudste zoon. Hij wordt inmiddels al
tien jaar uitgenodigd om met zijn bouwwerken op Lego World te
staan. Doen we samen, want we delen de passie voor die steentjes.
Samen mooie dingen maken, creatief bezig zijn. Het maakt je hoofd
ook prettig leeg. Hoe druk ik het ook heb, we staan al tien jaar
samen een week lang op die beurs. Daar komt niks tussen.’
Is je vader trots op je?
Is dat plichtsbesef jegens het familiebedrijf? ‘Zal hij nooit direct zeggen, haha! Hij zégt het wel, maar niet tegen
mij. Een generatiedingetje. Maar hij is enorm trots, vindt het
fantastisch hoe het bedrijf gegroeid is. 78 is hij en helaas laat zijn
gezondheid te wensen over. Ik hoop dat hij nog wel even bij ons
blijft. Hij heeft in ieder geval de ontwikkeling van het familiebedrijf
mee kunnen maken. Daar ben ik dankbaar voor.’
‘Ik heb het nooit als een plicht gevoeld. Zou ook niet goed zijn. Dat
zou ik mijn zoons nooit opleggen. Zij vertegenwoordigen weliswaar
de vierde generatie Levens in het bedrijf, maar zijn nu nog te www.magneet.com
‘Ik sta al tien jaar samen
met mijn zoon een week lang
op Lego World’