89
PKF WALLAST: TOTAALADVIES OP FINANCIEEL, FISCAAL EN JURIDISCH GEBIED
‘VAN BINNEN
BLIJ F IK LIMBURGER…’
Emotie heeft bij fiscalist Huub Nacken van PKF Wallast niet snel de overhand.
‘Maar dat is in de familiesfeer wel anders.’
Een gesprek met een Limburger in Rotterdam. Een cijferaar met bèta-binnenkant.
Een man die niet graag in het middelpunt van de belangstelling staat.
Je wordt voor de tweede keer vader! Mis je de techniek dan niet in je werk?
‘Nog een paar maanden en dan krijgt onze zoon van anderhalf een
broertje of zusje. Kinderen veranderen je leven giganti sch. Voordat je ze
hebt, krijg je alle clichés om de oren. Dat de poepluiers van je eigen kind
niet sti nken. Dat je twee seconden baalt als hij je ’s nachts wakker huilt,
maar dat je dat compleet vergeet zodra je hem lekker vasthoudt.
Inmiddels weet ik dat al die clichés waar zijn. Voordat wij kinderen
kregen, vond ik het alti jd verschrikkelijk als vrienden mét kinderen over
niets anders konden praten. Even verschrikkelijk vind ik het dat ik daar nu
zelf volop aan meedoe. Het gebeurt gewoon, zo stom.’ ‘Ik heb een manier gevonden om mijn voorliefde voor techniek in mijn
werk te integreren. Bij onze klanten zoek ik alti jd naar technische
vernieuwing: wat doen zij aan innovati e? Ik heb er een specialisati e van
gemaakt om fi scale voordelen te verkennen voor innovati eve
ondernemers. Dan kom je automati sch ook meer bij innovati eve
ondernemers uit als klant. Wil je daarin het opti male resultaat voor je
klant bereiken, dan moet je zo’n bedrijf door en door kennen.
Wat is hun strategie voor de toekomst, is Research & Development een
speerpunt? Het leuke is dat je door die focus op innovati e een heel
andere kijk op je klant krijgt. En in de slipstream van dit soort gesprekken
met ondernemers komen dan ook vaak bedrijfseconomische
onderwerpen op tafel.’
Je bent als Limburger al best verrotterdamst?
‘Qua directheid wel, ja. Maar van binnen blijf ik Limburger. Ik wil geen
kwaad woord over Limburg horen, dan voel ik me meteen aangesproken.
Toen ik net in de Randstad woonde, moest ik er erg aan wennen dat
mensen elkaar op straat niet groeten. Dat is in Limburg wel heel gewoon.
Als je hier een onbekende op straat gedag zegt, krijg je een rare blik
terug. Als je al geen rotopmerking naar je hoofd geslingerd krijgt. Die
zuidelijke vriendelijkheid mis ik wel.’
Juich je ook harder voor Limburgse voetbalclubs?
‘Schrijf dat maar duidelijk op, dan hoef ik het nooit meer uit te leggen: ik
heb helemaal niks met voetbal. Niet met Limburgse en ook niet met
Rott erdamse clubs. Maar ik ga wel namens PKF Wallast naar de
Feyenoord Business Club. Een mooi, heel groot netwerk, maar die
omvang is soms ook een nadeel. Wat dat betreft , pakt Friends in Business
dat heel goed aan, met die kleinschalige bedrijfslunches. Dan kun je het
echt ergens over hebben in een klein gezelschap en leer je elkaar veel
beter kennen.’
Je bent behalve Limburger ook een bèta van binnen.
‘Klopt! Als ik een beetje mijn best deed op de middelbare school, haalde
ik gerust ti enen voor de exacte vakken. Ik heb nog even in Delft
rondgeneusd voor een technische opleiding. Zelfs bij de minst technische
studie, industrieel ontwerpen, kreeg je een overdosis techniek!
Hoe fascinerend ook, dat vond ik toch te eenzijdig. Uiteindelijk ben ik
fi scaal recht gaan studeren. Kon ik nog steeds met cijfers bezig zijn en
puzzelen, maar wel in combinati e met recht.’
Een drukke baan, een druk gezin. Hoe ontspan je?
‘Ik vind het fi jn om met mijn gezin te zijn, met mijn vrienden en ik kijk
graag series. En ik kan nu heel stoer zeggen dat ik elke avond thuis op
een roeimachine zit, wat nog waar is ook. Maar het is pas twee weken
waar … Sporten heb ik achter me gelaten toen ik fullti me ben gaan
werken. Ik hockeyde intensief, maar had daar geen ti jd meer voor.
Kwesti e van prioriteit? Misschien. Ik ga nu liever met mijn zoontje naar
de kinderboerderij dan dat ik op het veld sta.’
Ben je een rationeel mens?
‘Ik overdenk beslissingen alti jd heel ruim. Emoti e heeft nooit de
overhand. Ik houd bijvoorbeeld erg van auto’s. Pas stonden we bij
Oscar Gräper in de zaak. Ik voelde me als een kind in de snoepwinkel.
Maar ik zou zo’n auto alleen kopen als ik zo veel geld zou hebben dat ik
niet zou merken dat ik het heb uitgegeven. In de familiesfeer is de rati o
wel ondergeschikt. Mijn familie kan me emoti oneren, in het bijzonder de
90-jarige oma van mijn vrouw. Ze viert elke verjaardag alsof het haar
laatste is. We zijn toevallig op dezelfde dag jarig. Ik ben er alti jd, want
mijn eigen verjaardag vier ik niet. Onzinnig om de datum te vieren
waarop je toevallig bent geboren. Ik hou er sowieso niet van om in het
middelpunt te staan. Nu moet ik weer op de foto zeker …’
Bekijk de video
NIENKE LANDRÉ
VINCENT VAN DORDRECHT
FRIENDSINBUSINESS.NL
RUR.NL