17
COLUMN
Toen was geluk heel
gewoon…
Gerard Cox schreef ooit een prachtig lied over de oude binnenstad van Rotterdam.
Die van vóór de oorlog. Ik mis die stad van toen heet het. Het gaat over de heimwee
van Rotterdammers naar een stad die ze nooit hebben gekend.
Onze stad was toen, volgens Cox, veel kleiner dan hij nu is, maar zo warm.
Waarschijnlijk ben ik inmiddels ook door die vorm van heimwee gegrepen, want in
mijn hoofd was bijvoorbeeld de Coolsingel destijds een van de mooiste boulevards
van heel Europa.
Ik dacht eraan toen ik weer eens moest omrijden vanwege de afsluiting van de
Coolsingel. Op zich vervelend, mede doordat ik er na acht maanden nog steeds niet
aan gewend ben. Maar hoe erg is het nou eigenlijk dat die Coolsingel is afgesloten
voor autoverkeer? En nu we dat een paar jaar moeten volhouden, waarom zouden we
dan eigenlijk dat autoverkeer later terughalen? Zou het nou echt niet mogelijk zijn om
de Coolsingel autovrij te houden?
In het verlengde daarvan vraag ik me af hoe het in vredesnaam nog mogelijk is dat er
in de Witte de Withstraat nog kan worden geparkeerd. Je helpt er de bestuurders van
40 auto’s mee, maar je beperkt, elke dag opnieuw, de horecaondernemers die de
straat nóg sfeervoller en lucratiever zouden kunnen maken.
Peter Goedvolk is een Rotterdamse
ondernemer (Count, First Dutch en
Rotterdam Port Fund). In 2015 ontving hij de
Uit woorden blijkt dat de gemeente Rotterdam ook liever veel minder auto's in de
binnenstad wil hebben. En met de alsmaar stijgende parkeertarieven worden daar ook
wel daden aan vastgeknoopt. Maar dat blijft toch symptoombestrijding, ook nog eens
ten gunste van de mensen die het kunnen blijven betalen.
Met respect voor de huidige bestuurders verlang ik nog wel eens terug naar de tijd
waarin het allemaal gemakkelijker leek te gaan. Naar een nieuw idee, een groot plan,
dat weer onderdeel is van een nog groter plan.
Ik begin het steeds meer als een remmende factor te zien: dat eindeloze gepraat, dat
voortdurende polderen, dat gedoe als er dan uiteindelijk wél besluiten worden
genomen. Pak de kranten van de afgelopen maanden eens terug en lees wat er
allemaal is geschreven over CO 2 -reductie. En ga dan eens na wat er in die maanden
feitelijk is gedaan en bereikt. Daar schrik je van…
Misschien is het mijn beperkte perspectief, als iemand die nog steeds probeert een
koopman te zijn, maar het lijkt wel of koopmanschap in dit soort kleine en grote
polderdiscussies een steeds beladener factor wordt.
We moeten ons allemaal aan de regels houden, laat dat duidelijk zijn, maar als je het
koopmanschap waarmee we deze stad weer hebben opgebouwd niet een beetje de
ruimte geeft en over alles blijft doorvergaderen tot er een compromis is gevonden dat
aan alle meningen een beetje tegemoetkomt, ben ik bang dat we de volgende stappen
niet of niet snel genoeg gaan zetten.
Vooruit naar vroeger, zegt professor Rotmans vaak. Toen, vóór de verstikkende
regelgeving, waren grootse plannen in deze stad nog heel gewoon. Geluk ook
trouwens. Daar heeft Gerard Cox weer aan ander lied over gemaakt.
mr. K. P. van der Mandele Penning