72
Een Nederlandse bewerking maken van een buiten-
lands product is dus niet zo aan jou besteed?
‘Ik ben inderdaad het tegenovergestelde van een gelikte marketingman
die een buitenlands format koopt en aanpast voor de Nederlandse markt.
Ik produceer liever met de kracht en het talent van artiesten die ik ken en
waar ik een show omheen bedenk. Bij een puur Rotterdamse voorstelling
als De Oase Bar is het niet meer dan logisch om die te maken met Gerard
Cox en om met Joke Bruijs de Maa s op te gaan en haar daar een eerste cd
door Willem van Hanegem te laten uitreiken. Dat hoort bij haar, dus
waarom zou je je dan in allerlei gekke bochten wringen om het anders te
doen?’
‘Of mijn voorstellingen nu in het
Financieele Dagblad staan of de
Privé maakt me geen bal uit’
En als het nu eens niet aanslaat en je te maken hebt
met een lege zaal?
‘Dat is vervelend en in het huidige theaterlandschap komt het ook
geregeld voor dat een zaal niet helemaal uitverkocht raakt. Maar dat vind
ik vervelender voor de artiest die op het toneel staat dan voor mijzelf. Dat
soort tegenslagen moet je kunnen opvangen door ze vooraf in te calculeren.
Dit vak bevat een heel intensieve planningsdynamiek waarbij heel veel
lijntjes van korte en lange termijnen door elkaar lopen. Die moet je
tegelijkertijd in handen blijven houden, zonder dat ze in de knoop raken.’
Je komt uit Lisse, woont in Bloemendaal maar hebt je
hart inmiddels ook verloren aan Rotterdam. Hoe is dat
zo gekomen?
‘In 2003 stond ik maandenlang in de musical 3 Musketiers. In het Nieuwe
Luxor Theater. Ik sliep in Hotel New York. Tooske Ragas was in die tijd
mijn tegenspeelster en ik werd smoorverliefd op haar. Nog steeds zijn we
reuze happy samen. Deze stad is er één waar tenminste nog echte
Rotterdammers wonen. In Amsterdam, waar ik ook lang heb gewoond,
zitten steeds minder echte Amsterdammers. Maar hier kom je nog die
oude, taaie knakkers tegen die nooit meer uit hun stad zullen vertrekken.
Mijn favoriete plek blijft toch wel de Kop van Zuid. In 2003 was die hele
strip nog leeg, maar tegenwoordig is het een bloeiende plek waar wonen
en werken samenkomen.’
Heb je in je huidige rol advies ingewonnen bij Joop van
den Ende?
‘Die gesprekken zijn er inderdaad wel geweest. Vooral in de periode dat ik
in zijn voorstelling 3 Musketiers speelde, heb ik intensief met hem
samengewerkt. Daar heb ik veel van geleerd. Uiteindelijk vervaagt dat
contact ook weer en moet je op eigen benen staan door met de juiste
mensen in contact te komen. Van mijn vader wist ik dat netwerken heel
belangrijk is. Hij kon nog geen zwabber vasthouden maar runde toch een
goedlopend schoonmaakbedrijf omdat hij een ster was in relatiebeheer.
Hij kwam altijd zijn afspraken na en was eerlijk tot op het rechtlijnige af,
waardoor hij in een vrij onbetrouwbare wereld al snel te boek stond als
heel betrouwbaar.’
Heb je die genen meegekregen?
Hoe faciliteer je de ideale omstandigheden om je
artiesten optimaal te laten presteren?
‘Dan kom ik weer uit bij sfeer. Stap je bij het hoofdkantoor van Stage
Entertainment binnen, dan is alles er glimmend, indrukwekkend en bigger
than life. Dat voeren ze ook geweldig door in hun theaterproducties. En
stap je bij mij het kantoor binnen, ervaar je een totaal andere sfeer
waarbij je al snel in de gaten krijgt hoe ik als persoon ik elkaar steek. Ik
hou van warmte, gezelligheid en eerlijkheid waarbij alles mogelijk is. Een
gearriveerde artiest weet wat goed voor hem of haar is en ik probeer hen
daarbij zelfs nog iets verder te laten kijken dan alleen het wereldje waarin zij
zelf leven. Weinig artiesten kunnen dat namelijk. Natuurlijk moet ik daarbij
af en toe op de rem trappen en af en toe de positie van de baas innemen. In
het begin vond ik dat lastig maar het gaat me nu steeds beter af.’
FRANK WAALS
‘Ik ben ook geen rekenmeester maar een gevoelsmens dat gemakkelijk
contacten legt. En ik realiseer me dat het soms geven en nemen is in deze
business. Soms leg ik contact met een journalist met de vraag of ze een
stukje over mijn voorstelling willen schrijven, maar daar staat dan wel
tegenover dat ik hen ook te woord sta als zij op hun beurt bij mij aanklop-
pen met een vraag over mijn privéleven. Zo werkt het nu eenmaal en het
hoort er ook wel een beetje bij als bekende Nederlander. Dat vind ik nu
minder lastig dan vroeger. De slechtste managers zijn dames en heren die
hun artiesten nooit interviews laten doen om een bepaald imago hoog te
houden. Dat is leuk als je Anouk bent of één of andere boze kleine rapper,
maar voor de rest moet je je niet te goed voelen voor welk medium dan
ook. Of ik of mijn voorstellingen nu in het Financieele Dagblad staan of de
Privé maakt me geen bal uit.’
RICK NEDERSTIGT
Bekijk de video
FRIENDSINBUSINESS.NL
RUR.NL