68
SAM RECLAME & COMMUNICATIE: EIGENWIJS EN CREATIEF
‘IK BEN NIET
IEMAND VAN GROOT,
GROTER, GROOTST’
Stephan van der Meer, algemeen directeur bij SAM Reclame & Communicatie,
lult naar eigen zeggen vijf kwartier in een uur. Maar het gaat wél ergens over.
Over SAM natuurlijk, over communicatie, over keuzes en over zijn vader.
Hij was er nooit zo van om met klanten te borrelen. Maar dat veranderde
nadat Stephan van der Meer vorig jaar in Friends in Business het persoonlij-
ke verhaal achter zijn carrière vertelde. ‘Plotseling vroegen ze wanneer we
eens een biertje gingen doen. Ik hield privé en zaken altijd liever geschei-
den, omdat je ook hard moet kunnen zijn. De klant huurt SAM in, omdat hij
zijn marketingcommunicatie professioneel geregeld wil hebben. We ab-
sorberen de input van de klant en komen vervolgens met een strategie en/
of concept. Dat kan soms haaks staan op wat
de klant verwacht. Maar wij weten dat het
goed is, waaróm het goed is. Sta je met zo’n
klant op persoonlijke voet, dan vind ik het las-
tiger eigenwijs te blijven. Toch ben ik dat bier-
tje gaan drinken en het was echt leuk. Vooral
persoonlijke gesprekken gevoerd. Leuke bij-
komstigheid: bij het afscheid kreeg ik ook nog
een opdracht mee.’
Zwaar klote
Tijdens het ruim twee uur durende gesprek blij ft de telefoon van Van der
Meer op tafel. Na een piepsignaal kijkt hij op het scherm. ‘Sorry, een
berichtje van mijn vader. Hij is ernstig ziek. Pas 75. Het is gewoon klote.
Hij vecht, nu al ruim een half jaar. We houden hoop, misschien vinden ze
morgen iets en kan hij nog jaren mee. Dat mijn ouders er zijn, is altijd zo’n
vanzelfsprekendheid. Mijn pa had nooit wat en ineens, paf, een dodelijke
ziekte. Dat is heavy.’
Gooi maar in de vuilnisbak
‘Dozen vol herinneringen aan mijn leven
staan in mijn ouderlijk huis. Een Stephan-
museumpje, maar ik ben dan ook enig kind.
Laatst vroeg mijn moeder of we er eens
samen doorheen konden gaan. Gooi maar in
de vuilnisbak, zei ik. Die tijd is geweest,
herinneringen bewaar je in je hoofd. Om haar
een plezier te doen, gingen we toch alles
bekijken. Schoolrapporten, werkstukken: van alles kwamen we tegen.
Leuk om te lezen, maar wanneer doe je dat nóg een keer? Ik tenniste
vroeger op hoog niveau en al mijn bekers zaten ook in die dozen. Ik had ze
vandaag eigenlijk mee moeten nemen, op tafel uit moeten stallen en ik er
tussenin. Hadden we gelijk een grappige foto bij dit artikel. Die bekertjes…
vroe ger vond ik het gaaf. Tennis heeft me veel gegeven. Ik ben offi cieel
tennisleraar en heb jarenlang les gegeven, maar dat is een gepasseerd
station. Misschien denk ik later wel: lul, waarom heb je dat weggegooid?
Maar die spullen van vroeger interesseren me niet. De zorg om mijn vader,
de hoop dat hij er weer bovenop komt, dát is in mijn persoonlijke leven nu
even belangrijk.’
‘Wij weten waarom
iets goed is’
Nergens spijt van
Voor TMP Worldwide kon Van der Meer destijds naar New York, maar hij
bleef liever in Nederland en werd na wat omzwervingen uiteindelijk alge-
meen directeur bij SAM. ‘De econometristen onder mijn vrienden vonden
dat ik het heel anders had moeten doen. Maar ik heb nergens spijt van.
Waarom zou ik? Ik ben niet iemand van groot, groter, grootst. Bij SAM kan
ik op mijn eigen manier groeien, creatief en altijd in partnerschap met de
klant. Ik mag werken voor prachtige klanten en maak deel uit van een fan-
tastisch team. Een van onze klanten zei ooit: “Steph, jij moet je bek eens
wat meer opentrekken, jezelf vermarkten, laten zien wat je allemaal in je
mars hebt”. Maar dat hoeft toch niet, denk ik dan. De klant weet en ziet dat
toch.’
NIENKE LANDRÉ
JEFFREY DE REGT