6
CASPER VAN EIJCK
' JE MOET DAN TOCH WEER IEMAND LATEN GAAN , WAAR JE UITEINDELIJK ALS DOKTER NIETS VOOR HEBT KUNNEN BETEKENEN …'
Casper van Eijck . Uit 1957 . Lieve dokter . In het Erasmus Medisch Centrum . Held tegen wil en dank . Boegbeeld in de strijd tegen alvleesklierkanker . Bescheiden en bevlogen fondsenwerver . De voetbalclubarts van Rotterdam . Een opzienbarende monoloog !
Mijn vader is jong overleden . Aan iets kwaadaardigs . 61 jaar . Ik was 23 . Wat me bijbleef , is dat hij elke keer opnieuw naar het ziekenhuis moest omdat ze nieuwe medicijnen aan het testen waren . Terwijl dat voor hemzelf helemaal geen zin had . Dat heeft me wel aan het denken gezet . Hoe kan je dat anders doen ? Hoe kan ik dat zelf anders doen ?
Dat zit nog steeds diep in me . Ik ben een dokter ! Iemand die er echt voor de patiënten is . Geen wetenschapper . Ik moest ook echt een drempeltje over om in een campagne te stappen die mijn naam draagt . Support Casper ! Ik werk liever in de anonimiteit , voor mijn patiënten . Maar ja , als je hele team zegt dat dit het beste is … Maar alleen op voorwaarde dat ik ook mijn werk kan blijven doen …
Dat vraagt natuurlijk iedereen : hoe het is om steeds maar weer om te gaan met mensen die overlijden ... Ik kan ook echt niet zeggen dat ik het niet mee naar huis neem . Je blijft toch prakkezeren . Hoe je iemand toch nog beter kan helpen . Dat kan niet altijd wachten tot na het weekend …
Nou moet ik wel heel eerlijk zeggen , toen ik er aan begon , zo ’ n 20 , 25 jaar geleden , was ik vooral gegrepen door die operaties op zich . Die zijn , technisch gezien , echt moeilijk . Hoe ga je met de weefsels om , met heel tere bloedvaatjes , hoe reageer je op bloedingen ? En je moet alles ook weer aan elkaar naaien , hè ! Je kan wel een hoop weghalen , maar je moet ook de verbindingen herstellen , met de maag , de galwegen en de alvleesklier .
Maar hoe langer ik het deed , hoe meer ik teleurgesteld raakte in de resultaten . En dan ga je je grenzen verleggen . Zo van : dat opereren is mooi en fijn dat ik dat allemaal kan , maar ik wil eigenlijk écht iets voor die mensen gaan betekenen . Er krijgen in Nederland 3.000 mensen per jaar alvleesklierkanker . Dus er sterven tien patiënten per dag …
Op deze manier doorgaan , met die heel zware chemotherapieën , waar mensen heel erg ziek van worden en waar maar een klein percentage mensen tijdelijk baat bij heeft , is gewoon niet goed genoeg . M ’ n ogen werden geopend door dat verhaal met die varkenshouder en die dierenarts . Die hadden allebei alvleesklierkanker en gingen de gewone behandeling in . Maar die mensen bleven maar leven . Dat kon eigenlijk helemaal niet . En toen ik het op de man af vroeg , biechtten ze op dat ze zichzelf behandelden met vogelgriepvirussen . In de veehouderij is al lang bekend dat die virussen tumorcellen kunnen doden . Alleen , jezelf ermee behandelen is strafbaar …
Daar ben ik me toen helemaal in gaan verdiepen en een team gaan formeren dat die hele uitdaging aan wilde gaan . De eerste stap is dat we het immuunprofiel van patiënten met alvleesklierkanker bestuderen en het juiste virus ontwikkelen . Dat is snel gezegd , maar het is zó revolutionair . We bouwen allemaal kleine stukjes DNA in dat virus . Daardoor kan je die tumorcel precies laten doen wat jij wilt . En je wilt natuurlijk dat hij dood gaat ! Gewone cellen hebben een aangeboren afweer die het virus meteen weer uit de cel werkt . Maar dat is precies wat een tumorcel níet kan . Dus dat virus blijft zich maar delen in die tumorcel . En zo vernietigt die tumorcel zichzelf …