DE MENS
'Te jong ben ik te snel
gegaan, denk ik'
We laten zien wat een influencer echt waard is. Als een foto
vijftienhonderd likes heeft, wil ik dat we precies kunnen vertellen
van wie die likes zijn, hoe oud die mensen zijn, hoeveel geld ze
uitgeven aan shoppen. Dat uitzoeken gebeurt nu nog handmatig, het
is een tijdrovend proces. Ik wil dat met mijn bedrijf Influentals gaan
automatiseren en daar zijn we nu funding voor aan het ophalen.’
Grote ondernemers kunnen daar hun voordeel mee doen. Maar
wat kan het midden- en kleinbedrijf met zo'n aanpak?
‘Veel van die bedrijfjes zetten nu gewoon van alles op Facebook.
Bijna neurotisch. Soms zetten ze foto's van een salesmeeting op
Instagram, terwijl dat daar helemaal niet het kanaal voor is. Dat is
veel meer een visitekaartje. Ik vind daarom: bepaal eerst eens je
doelen! Wat wil je bereiken? Ga dan pas je campagnes en je strategie
inrichten. Wil je verjongen, start een account op Instagram. Wil je
momenten delen, deel ze dan met leuke verhalen op Facebook. Wil je
de bedrijfscultuur laten zien, start dan een vlog op YouTube. Maar
wil je traffic genereren van Facebook naar je website, dan moet je het
weer anders aanpakken. Er zijn dus zoveel verschillende aanpakken!
Sommige bedrijven weten van gekkigheid niet waar ze mee
moeten beginnen. Wij helpen ze dan met de start van dat
proces.’
NIET LULLEN MAAR POETSEN
Jolique Möller was onlangs te zien in Niet Lullen Maar Poetsen,
de spraakmakende televisie-serie van Powned over jonge
ondernemers uit rijk Rotterdam. Ze heeft daar gemengde
gevoelens aan over gehouden. 'Voor mij was het een goede
mediatraining, maar ik vond het eindresultaat niet echt iets
toevoegen op de Nederlandse televisie. De makers hebben zich
op sensatie gericht en er een nutteloos verhaal van gecreëerd.
Wat was nu de boodschap van die serie? Tegelijkertijd hebben
veel marketingmanagers wel degelijk mijn verhaal gehoord en
contact met me gezocht, dat was voor mij ook flink wat waard.'
De ondernemer wil vaak gelijk resultaat zien. Als iemand niet
gelijk vijftien klanten extra krijgt na een succesvol Facebookbericht, gaat hij misschien wel aarzelen.
‘Misschien, maar het draait natuurlijk om het investeren. Als je
denkt dat je het tofste restaurant in de stad hebt en je krijgt maar
tien likes op je Instagram-foto, dan is dat niet zo sexy. Maar je kunt
dat succes veel meer sturen dan je denkt.’
In 1999 kregen jouw ouders de Ondernemersprijs, vorig jaar
won jij de Startersprijs. De cirkel in jouw familie is nu al een klein
beetje rond.
‘Dat was ook wel heel grappig, ja. Ik stond er in 1999 als klein
meisje bij toen zij die prijs kregen en zestien jaar later win ik zelf
ook zo'n prijs! Geweldig natuurlijk. Een mooie aanmoediging ook.
Iedereen heeft het tegenwoordig maar over ondernemen, maar als
de belasting komt, je veel vaste lasten hebt en je je mensen moet
betalen, heb je het opeens over een heel ander ding dan het alleen
maar het runnen van een blog. Maar wat ik nu doe is waar ik van
droom. Ik onderneem, ik ben creatief, ik heb vrijheid.’
T och heeft het harde werk ook al wel z'n tol geëist.
‘Anderhalf jaar geleden kreeg ik lichamelijk inderdaad een best
harde klap. Mijn darmen, mijn bijnieren: alles bleek uitgeput. Ik wist
niet eens dat dat kon. En dat op best wel jonge leeftijd. Te jong ben
ik te snel gegaan, denk ik. Het was voorheen gewoon nooit genoeg.
Ik vergeleek mezelf veel te vaak met mijn succesvolle ouders en
wat zij bereikt hadden. Terwijl zij natuurlijk veel ouder en verder
zijn. Nu weet ik beter wat mijn grenzen zijn, ik let beter op mezelf.
Ik denk weleens, als het even tegen zit: is het niet makkelijker om
een baan te zoeken? Maar dit is mijn uitdaging en zonder die
uitdaging kak ik in. Het gevecht dat ik voer als zakenvrouw, is nog
lang niet voorbij.’
TEKST: ANTON SLOTBOOM
FOTOGRAFIE: FERDY COLLEWIJN
9