FIB NR 3 2019 DOORBLADER_EDITIE FIB_NR127

11 Ik betrap mezelf soms ook wel eens op een als-dan-scenario, zo van ja joh, daar ga je weer… Maar het zijn ook de momenten waar ik het meest van heb geleerd. Als je alleen maar wint, word je onvoldoende op de proef gesteld.’ Had je het raar gevonden als Rotterdam Topsport een ander had gekozen? ‘Daar heb ik wel serieus rekening mee gehouden. Ik heb geen originele Rott erdamse roots, die liggen meer in het Haagse, het is een gewilde functi e die voor het eerst sinds twinti g jaar vrijkwam, ik kende de andere kandidaten niet en wist niet precies waar ze naar op zoek waren.’ Toch weer gewonnen… ‘Dat competi ti eve gevoel groeide wel inderdaad. Ik ken mezelf ook qua persoonlijkheid wel een beetje. Als ik ergens voor ga, doe ik het heel graag goed. En ik kan niet zo goed tegen m’n verlies. Dus ergens afgewezen worden… Dat heb ik in m’n leven natuurlijk wel meegemaakt… Ook als speler. Dan val je ergens buiten een selecti e of je gaat vroegti jdig uit elkaar… Mijn afscheid als bondscoach van het Nederlands volleybalteam en later van de KNVB; dat zijn wel krasjes op m’n ziel hoor… Maar goed, zo’n hele sollicitati eprocedure is een interessant proces. Als je wint, haha…’ Kan je blij zijn met zo’n overwinning? ‘Ja hoor! Het is toch een hele verantwoordelijkheid die je wordt gegund! We zijn thuis ook een blokje om gegaan om het te vieren…’ Heb je een voorbeeld? ‘Jazeker, meerdere… Maar nu we het over topsport hebben, in mijn jonge volleybaljaren speelden we een zogenaamde stott er: de aanvaller dreigt dan te springen, maar wacht als het ware. Als je dat goed doet, gaat het blok van de tegenstander wel omhoog, en speel je zelf een kort balletje dat de aanvaller binnen slaat op het moment dat het blok weer zakt. Dan heb je én een punt én de tegenstander is een beetje vernederd. Maar ík moest dat korte balletje spelen… Dat had ik er zó ingestampt… Dus ik wist precies wat ik moest doen, maar ik víng die bal op het moment van spelen en gooide ‘m daarna op naar de aanvaller… Ik zat er te veel mee in m’n kop, in plaats van dat ik vertrouwde op m’n voorbereiding en het gewoon liet gebeuren… Het leerpunt was: trainen is om te trainen, de wedstrijd is om te doen. Zo heb ik me ook op die sollicitati e voorbereid.’ Je kunt heel open zijn, maar ook heel zakelijk… ‘Ik ben van nature een mensen-mens maar ook van rati o, feiten, onderbouwing. Zo was ik ook als speler en als coach. Ik heb het alti jd belangrijk gevonden om keuzes te maken die echt ergens toe leiden en meetbaar zijn. Zo wil ik met Rott erdam Topsport ook graag naar een volgende fase.’ En thuis? ‘Dat is wel heel anders. Ik heb om de sport nog nooit een traan gelaten, maar om de geboorte van m’n kinderen wel. Sport is heel belangrijk voor me, ik kan er intens van genieten en er ook behoorlijk van over de zeik raken, maar sport is wel sport… Dat is mijn kijk op de wereld. En ik wil mezelf kunnen zijn. Acteren past niet zo goed bij mij.’ Geen twijfel of je het wel kunt? ‘Ik vertrouw op mezelf, de organisati e en de mensen om me heen. We doen het met elkaar. Maar ik laat de twijfel ook wel toe. Alti jd gedaan. Ja, ook als speler. Absoluut! Ik heb natuurlijk ook aandachtspunten waarbij ik mezelf op de vingers ti k, waarbij het beter is om eerst bij collega’s te rade te gaan dan blind te varen op m’n eigen kennis en ervaring. Maar ik heb wel geleerd dat er een groot gat zit tussen twijfel hebben en twijfel tonen. En beter de verkeerde keuze en later eventueel bijstellen, dan geen keuze maken…’ We wensen je veel plezier en succes! ‘Ik heb er enorm veel zin in. Rott erdam Topsport bestaat al 30 jaar en daar mag nog wel een aantal decennia bij. Er zijn grote ambiti es en niemand ziet het als een gespreid bedje. Ook de mensen van Rott erdam Topsport zelf niet… Geef me even de ti jd…’ ‘Ik heb om de sport nog nooit een traan gelaten, maar om de geboorte van m’n kinderen wel’ FRANK VIJG EN JAN DIRK STOUTEN VINCENT VAN DORDRECHT

FIB NR 3 2019 DOORBLADER_EDITIE FIB_NR127 | Page 15