21
‘Ik ben het zat om steeds over
mijn schouder te moeten kijken’
Mooie plannen van een ambitieuze
ondernemer!
Dintelweg 89, Hartje Europoort. Op het
bedrijfsterrein van Liquid Transfer Technology
(LTT) zie je meteen waar de onderneming zich
mee bezighoudt: de verhuur en verkoop van
industriële slangen en fenders (stootkussens
voor grote schepen) en allerlei machines/
onderdelen die betrekking hebben op het
transport en de bewerking van vloeistoffen voor
scheepvaart en industrie. Achter een meters-
hoge fender verschijnt een man die ons de weg
wijst naar het kantoor van de grote baas, Rob van
der Spek. ‘De plannen en ambities zijn groot, maar een
echte ondernemer ben ik niet. Ook al onderneem
ik al achttien jaar. Mijn tekortkomingen op
ondernemersgebied zag ik eigenlijk pas goed
toen ik hier vorig jaar die andere directeur had
neergezet. Het komt in het kort neer op één
ding: niet kunnen loslaten. Mijn hart ligt ook
meer bij de techniek dan bij het ondernemen.
Daarom laat ik me nu een half jaar begeleiden
door een ervaren, inmiddels gepensioneerde
ondernemer. We gaan een nieuw businessplan
schrijven met een duidelijke toekomstvisie.’
Je zou het toch wat rustiger aan
gaan doen? Al ideeën?
‘Dat was het plan, ja. Omdat de markt in onze
sector onderuit gaat, hebben we twee jaar
geleden een tijdelijke directeur aangesteld die
LTT fi nancieel gezond moest maken. Dat is
gelukt, die man heeft keurig werk geleverd. Ik
wilde een stapje terug doen en daarom benoem-
den we een managing director die LTT verder op
de kaart moest zetten. Dat werd geen succes
helaas. We hebben inmiddels afscheid van
elkaar genomen. Jammer, negen maanden
verloren. Nu moet ik zelf weer aan de bak. Niet
dat dat erg is, want we hebben genoeg plannen.’
Vertel…
‘Drie jaar geleden zijn we een hightech was-
straat voor de slangen gaan ontwikkelen. Flinke
investering, maar we zijn daar wel uniek mee in
Europa. Eind september is de eerste fase
afgerond. De opvangbakken zijn klaar en de
rioolsystemen en waterzuivering draaien. Na
september gaan we de essentiële machines
plaatsen: stoomketels en hogedrukreinigers.
Ook maken we een systeem om de slangen
geautomatiseerd te wassen. Er komen uiteinde-
lijk drie verschillende wasstraten hier in
Europoort. Dat wordt nog een hele heisa met
transportsystemen en software. Daar hebben
we wel drie jaar voor nodig. Er staat hier
verderop aan de Dintelweg nog een pand te
koop waar we in geïnteresseerd zijn. Antwerpen
is ook een target. We denken erover om daar in
de haven ook een vestiging te openen.’
NIENKE LANDRÉ
‘Het allerbelangrijkste is LTT te consolideren en
verder uit te bouwen. De concurrentie is
moordend in onze sector. Daar moet je je tegen
wapenen. Daarom wil ik het commerciële
apparaat binnen LTT graag uitbreiden. Ik
overweeg om van LTT een verhuurbedrijf te
maken. Dat onze concullega’s bij LTT slangen
huren voor een goed tarief. Dan hebben ze niet
de sores van investeren in slangen, reiniging en
onderhoud ervan. Ik heb al bij twee partijen
gepolst hoe ze daar tegenover staan en ze zijn
geïnteresseerd. Misschien kunnen we ook nog
een heel andere tak binnen LTT oprichten.
Allemaal ideeën waar we serieus mee aan de slag
gaan.’
Je zit dus voorlopig nog vijf jaar op
de directiestoel?
‘Tenzij er een geweldige kandidaat in de
tussentijd opdaagt, een commercieel talent van
een jaartje of 40. Sta ik zeker voor open, sterker
nog: het is mijn hartenwens. Ik ben 58 en van de
generatie een man een man, een woord een woord.
Er is binnen onze markt weinig respect meer
tussen concurrenten. Vroeger bleef je weg van
elkaars klanten. De taart was verdeeld en
iedereen had zijn eigen stuk. Dat is niet meer.
Concurrenten maken elkaar zwart bij het leven,
alleen maar om hun eigen club aan het werk te
krijgen. Gebeurt continu. Ik ben het een beetje
zat om steeds over mijn schouder te moeten
kijken om te zien wat een ander aan het
bekokstoven is. Dat is niet mijn manier van
zakendoen.’
VINCENT VAN DORDRECHT