17
‘Nerveus, Jan Dirk?’
‘Zeker, maar een goede gezonde spanning. Onzekerheid is een godsgeschenk
voor creatieve mensen, las ik onlangs in een interview met Joop van den Ende.’
Hij verontschuldigt zich en voegt zich bij enkele gasten die net zijn gearri-
veerd. Joop van den Ende noemt onzekerheid een godsgeschenk. Ik noem
het een steen in mijn pens.
17:06 uur (nog 54 minuten)
Frank Vijg komt met een brede glimlach binnen. Hij oogt ontspannen. Hij
kijkt me altijd aan alsof hij ieder moment een ondeugende anekdote kan
gaan vertellen die hij bij nader inzien liever uitstelt tot een rijper moment.
17:08 uur (nog 52 minuten)
Wim Jansen schudt me hartelijk (‘Hey Marco…jij hier?’) de hand. In 1996
bezocht ik als gast van zijn evenementenbureau het EK Voetbal in Birmingham.
Nederland werkte een bloedeloze 0-0 af tegen Schotland. Ik liet me verbaal
gaan over doelman Edwin van der “Zar” en werd, zeer terecht, aangesproken
op mijn onwelvoeglijk taalgebruik.
‘…dus het gaat lekker!’, sluit Wim Jansen zijn verhaal af. Hij lacht precies als
zijn vader.
17:16 uur (nog 44 minuten)
We begeven ons naar de bovenruimte van Old Dutch. Ik luister naar de
klinkende glazen van de gasten beneden waar handen worden geschud,
plannen worden gesmeed en op schouders wordt geslagen. Frank Sinatra
klinkt door de speakers.
Zelf voel ik de spanning met de minuut stijgen. Ik roep het over mezelf af
door de vragen die ik stel waarin ik regelmatig hamer op de betekenis van
dit moment.
De invloed van communicatie en media wordt met de dag groter. Het
multimediale landschap van de regio Groot-Rotterdam verandert. En de
première van Friends in Business TV op de commerciële internetzender
RUR markeert een moment. De portee daarvan ontroert me. Ontkennen
heeft geen zin.
Fotograaf Vincent van Dordrecht is intussen onhoorbaar aan het werk
gegaan. Hij gunt me een knipoog als onze blikken elkaar kruisen. Ook een
lid van onze Rebellenclub blijkbaar.
‘Heb jij eigenlijk de volgorde van de gasten, JD?’, vraagt Frank kalm. Weer
valt zijn lichte ironische oogopslag mij op. Ik kan me zomaar voorstellen
dat vrouwen in bosjes voor hem vallen.
‘Nee ik ben niet gespannen. Echt niet. Old Dutch is voor mij een oase van
rust in onze kolkende stad. Ik zit wel eens te denken….voor hoeveel
miljoenen zouden híer in de loop der jaren aan zakelijke transacties zijn
beklonken? Wat heeft die Aad van der Stel, de eigenaar van dit prachtige
etablissement, hier allemaal voorbij zien komen?’
Sinatra zingt over vreemden in de nacht.
‘Bovendien vind ik het mooi om dit met Jan