118
DE RECHTLIJNIGHEID VAN DE KROMME
WILLEM VAN HANEGEM
BIJ ORANGE MOTORS
Hier zit ik nu. Recht tegenover Willem van Hanegem.
Hier is de vestiging van Opeldealer Orange Motors aan de Aploniastraat
op Rotterdam-Zuid. Nu is vier dagen na het kampioenschap van
Feyenoord. Die realiteit is zo waar als het leven zelf. En dan noemen
sommigen het leven van Dirk Kuyt een jongensboek.
Bij Orange Motors werd ik hartelijk ontvangen door Mister Feyenoord
Jacques van Gorp die voor de gelegenheid gekleed was in een rood-wit
blazertje waar ik een godsvermogen voor over zou hebben.
Een half uur later schudde ik de handen van een tiental Friends in
Business, allen door Van Gorp uitgenodigd voor deze ontbijtsessie, Ze
werden plotseling weer kind toen Willem van Hanegem de ontvangst-
ruimte betrad. Er werd geapplaudisseerd. Alsof Willem hoogstpersoonlijk
de winnende goal in de kampioenswedstrijd had gemaakt.
Na het applaus viel er heel even een sluier van stilte over de aanwezigen
in de bloedhete kamer. Het is het natuurlijke gezag dat een icoon toekomt
als hij ergens binnenkomt.
Willem ging dezelfde rij handen af als ik even daarvoor. Het ijs was gelijk
weer gebroken. Feyenoorders onder elkaar werden weer jongetjes. ‘Ik
had altijd een poster van jou op mijn kamer hangen, Willem’, zei Barry
Kors van Werkgevers Servicepunt Rijnmond die er, om de grootte van de
poster aan te geven, bij was gaan staan. Barry was weer even veertien
jaar. Op die leeftijd had hij Feyenoord de UEFA Cup-fi nale tegen de Spurs
zien winnen. Onder meer door een magistrale vrije trap van Willem. ‘Lex
Schoenmaker kwam ook aanlopen om die vrije trap te nemen’, herinnert
Van Hanegem zich dat moment ook. ‘Maar ik zei loop jij nou maar alvast
naar de middenlijn, want ik schiet ‘m gewoon binnen. Misschien dat ik
daarom later zelf zo koel terugliep…’
Onze geliefde club was na achttien lange jaren kampioen geworden en die
bevrijding werd deze ochtend gevierd met een uitgebreid ontbijt. Orange
Motors is voor de hele serie matineuze gesprekken met Willem een
samenwerking aangegaan met de Stichting BONT. Drie jongeren met een
verstandelijke beperking serveren het ontbijt.
Willem ontving hun ontroerende presentatie van het ontbijt met een
minuscule trilling van de bovenlip. De toon was gezet en ik wist: in niets
zal Willem van Hanegem mij gaan teleurstellen.
De allereerste ontmoeting een kwartier geleden, het schudden van zijn
hand, had ik haast surrealistisch beleefd. Mijn hand in zijn hand…
Volgens Albert Einstein is het streven naar waarheid een activiteit waarbij
we ons hele leven kind mogen blijven. Ik was weer het kind van tien dat
Adidas Van Hanegem voetbalschoenen wilde.
Tijdens een wat onwennige voorstelronde introduceerde ik mijzelf te lang
(ondernemer, schrijver, fi etser, Alpe d’HuZesser, Feyenoordfan, gejaagde
alleswiller) en kreeg ik de lachers op mijn hand toen ik, keurig katholiek
opgevoed, Mijnheer van Hanegem toch één rang boven de Paus plaatste.
Willem had moeten lachen toen ik deze samenkomst vergeleek met een
audiëntie terwijl ik dat niet eens als grap had bedoeld.