FCHD OPVBIBLE | Page 815
ﺑﺮای ﺳﺎﻻر ﻣﻐﻨﯿﺎن ﺑﺮ ﻏﺰاﻟﻪ ﺻﺒﺢ. ﻣﺰﻣﻮر داود
22
ای ﺧﺪای ﻣﻦ، ای ﺧﺪای ﻣﻦ، ﭼﺮا ﻣﺮا ﺗﺮک ﮐﺮدهای و از ﻧﺠﺎت ﻣﻦ و ﺳﺨﻨﺎن
ﻓﺮﯾﺎدم دور ﻫﺴﺘﯽ؟ 2ای ﺧﺪای ﻣﻦ در روز ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ و ﻣﺮا اﺟﺎﺑﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ. در ﺷﺐ ﻧﯿﺰ و ﻣﺮا
ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻧﯿﺴﺖ. 3و اﻣﺎ ﺗﻮ ﻗﺪوس ﻫﺴﺘﯽ، ای ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺴﺒﯿﺤﺎت اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪای. 4ﭘﺪران ﻣﺎ ﺑﺮ ﺗﻮ
ﺗﻮﮐﻞ داﺷﺘﻨﺪ؛ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﻮﮐﻞ داﺷﺘﻨﺪ و اﯾﺸﺎن را ﺧﻼﺻﯽ دادی؛ 5ﻧﺰد ﺗﻮ ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮآوردﻧﺪ و رﻫﺎﯾﯽ
ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ؛ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﻮﮐﻞ داﺷﺘﻨﺪ، ﭘﺲ ﺧﺠﻞ ﻧﺸﺪﻧﺪ.
6و اﻣﺎ ﻣﻦ ﮐﺮم ﻫﺴﺘﻢ و اﻧﺴﺎن ﻧﯽ؛ ﻋﺎر آدﻣﯿﺎن ﻫﺴﺘﻢ و ﺣﻘﯿﺮ ﺷﻤﺮده ﺷﺪه ﻗﻮم. 7ﻫﺮﮐﻪ ﻣﺮا
ﺑﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺳﺘﻬﺰا ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻟﺒﻬﺎی ﺧﻮد را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺳﺮﻫﺎی ﺧﻮد را ﻣﯽﺟﻨﺒﺎﻧﻨﺪ )و ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ(:
8»ﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻦ ﭘﺲ او را ﺧﻼﺻﯽ ﺑﺪﻫﺪ. او را ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺑﻪ وی رﻏﺒﺖ ﻣﯽدارد.« 9زﯾﺮا
ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺮا از ﺷﮑﻢ ﺑﯿﺮون آوردی؛ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ آﻏﻮش ﻣﺎدر ﺧﻮد ﺑﻮدم ﻣﺮا ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺎﺧﺘﯽ. 01از رﺣﻢ
ﺑﺮ ﺗﻮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺷﺪم؛ از ﺷﮑﻢ ﻣﺎدرم ﺧﺪای ﻣﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ. 11از ﻣﻦ دور ﻣﺒﺎش زﯾﺮا ﺗﻨﮕﯽ ﻧﺰدﯾﮏ
اﺳﺖ و ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺪد ﮐﻨﺪ. 21ﮔﺎوان ﻧﺮ ﺑﺴﯿﺎر دور ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ؛ زورﻣﻨﺪان ﺑﺎﺷﺎن ﻣﺮا اﺣﺎﻃﻪ
ﮐﺮدهاﻧﺪ. 31دﻫﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ، ﻣﺜﻞ ﺷﯿﺮ درﻧﺪه ﻏﺮان. 41ﻣﺜﻞ آب رﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪهام و ﻫﻤﻪ
اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎﯾﻢ از ﻫﻢ ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ؛ دﻟﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻮم ﮔﺮدﯾﺪه، در ﻣﯿﺎن اﺣﺸﺎﯾﻢ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. 51ﻗﻮت ﻣﻦ
ﻣﺜﻞ ﺳﻔﺎل ﺧﺸﮏ ﺷﺪه و زﺑﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﻢ ﭼﺴﺒﯿﺪه؛ و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﺎک ﻣﻮت ﻧﻬﺎدهای. 61زﯾﺮا ﺳﮕﺎن دور
ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ؛ ﺟﻤﺎﻋﺖ اﺷﺮار ﻣﺮا اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮده، دﺳﺘﻬﺎ و ﭘﺎﯾﻬﺎی ﻣﺮا ﺳﻔﺘﻪاﻧﺪ. 71ﻫﻤﻪ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎی
ﺧﻮد را ﻣﯽﺷﻤﺎرم. اﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ، ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ. 81رﺧﺖ ﻣﺮا در ﻣﯿﺎن ﺧﻮد ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدﻧﺪ و
ﺑﺮ ﻟﺒﺎس ﻣـﻦ ﻗﺮﻋـﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨـﺪ.
91اﻣﺎ ﺗﻮ ای ﺧﺪاوﻧﺪ دور ﻣﺒﺎش. ای ﻗﻮت ﻣﻦ ﺑﺮای ﻧﺼﺮت ﻣﻦ ﺷﺘﺎب ﮐﻦ. 02ﺟﺎن ﻣﺮا از
ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺧﻼص ﮐﻦ و ﯾﮕﺎﻧﻪ ﻣﺮا از دﺳﺖ ﺳﮕﺎن. 12ﻣﺮا از دﻫﺎن ﺷﯿﺮ ﺧﻼﺻﯽ ده، ای ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن
ﺷﺎﺧﻬﺎی ﮔﺎو وﺣﺸﯽ ﻣﺮا اﺟﺎﺑﺖ ﮐﺮدهای. 22ﻧﺎم ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺑﺮادران ﺧﻮد اﻋﻼم ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد؛ در ﻣﯿﺎن
ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺗﻮ را ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺧﻮاﻫﻢ ﺧﻮاﻧﺪ.
32ای ﺗﺮﺳﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺣﻤﺪ ﮔﻮﯾﯿﺪ؛ ﺗﻤﺎم ذرﯾﺖ ﯾﻌﻘﻮب او را ﺗﻤﺠﯿﺪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و ﺟﻤﯿﻊ
ذرﯾﺖ اﺳﺮاﺋﯿﻞ از وی ﺑﺘﺮﺳﯿﺪ. 42زﯾﺮا ﻣﺴﮑﻨﺖ ﻣﺴﮑﯿﻦ را ﺣﻘﯿﺮ و ﺧﻮار ﻧﺸﻤﺮده، و روی ﺧﻮد را از او
ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﯿﺪه اﺳﺖ؛ و ﭼﻮن ﻧﺰد وی ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮآورد او را اﺟﺎﺑﺖ ﻓﺮﻣﻮد. 52ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻣﻦ در ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ
ﮐﺘﺎب ﻣﺰاﻣﯿﺮ / ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و دوم
518