FCHD OPVBIBLE | Page 731
ﯾﮏ ﮔﺎو و ﺷﺶ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﭘﺮواری ﻣﯽﺑﻮد و ﻣﺮﻏﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺮای ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ؛ و ﻫﺮ ده روز
ﻣﻘﺪاری ﮐﺜﯿﺮ از ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﺮاب. اﻣﺎ ﻣﻌﻬﺬا وﻇﯿﻔﻪ واﻟﯿﮕﺮی را ﻧﻄﻠﺒﯿﺪم زﯾﺮا ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺳﺨﺖ ﺑﺮ اﯾﻦ
ﻗﻮم ﻣﯽﺑﻮد. 91ای ﺧﺪاﯾﻢ ﻣﻮاﻓﻖ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﻮم ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮدم، ﻣﺮا ﺑﻪ ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ ﯾﺎد آور.
6
و ﭼﻮن ﺳﻨﺒﻠﻂ و ﻃﻮﺑﯿﺎ و ﺟﺸﻢ ﻋﺮﺑﯽ و ﺳﺎﯾﺮ دﺷﻤﻨﺎن ﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺼﺎر را ﺑﻨﺎ
ﮐﺮدهام و ﻫﯿﭻ رﺧﻨﻪای در آن ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ، ﺑﺎ آﻧﮑﻪ درﻫﺎی دروازهﻫﺎﯾﺶ را ﻫﻨﻮز ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻨﻤﻮده
ﺑﻮدم، 2ﺳﻨﺒﻠﻂ و ﺟﺸﻢ ﻧﺰد ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﯿﺎ ﺗﺎ در ﯾﮑﯽ از دﻫﺎت ﺑﯿﺎﺑﺎن اوﻧﻮ ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﯿﻢ.«
اﻣﺎ اﯾﺸﺎن ﻗﺼﺪ ﺿﺮر ﻣﻦ داﺷﺘﻨﺪ. 3ﭘﺲ ﻗﺎﺻﺪان ﻧﺰد اﯾﺸﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎده ﮔﻔﺘﻢ: »ﻣﻦ در ﻣﻬﻢ ﻋﻈﯿﻤﯽ
ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﻓﺮود آﯾﻢ، ﭼﺮا ﮐﺎر ﺣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ آن را ﺗﺮک ﮐﺮده، ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻓﺮود آﯾﻢ ﺑﻪ
ﺗﻌﻮﯾﻖ اﻓﺘﺪ.« 4و اﯾﺸﺎن ﭼﻬﺎر دﻓﻌﻪ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و ﻣﻦ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺟﻮاب ﺑﻪ اﯾﺸﺎن
ﭘﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎدم. 5ﭘﺲ ﺳﻨﺒﻠﻂ دﻓﻌﻪ ﭘﻨﺠﻢ ﺧﺎدم ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻧﺰد ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﻣﮑﺘﻮﺑﯽ
ﮔﺸﻮده در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد، 6ﮐﻪ در آن ﻣﺮﻗﻮم ﺑﻮد: »در ﻣﯿﺎن اﻣﺖﻫﺎ ﺷﻬﺮت ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺟﺸﻢ اﯾﻦ را
ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ و ﯾﻬﻮد ﻗﺼﺪ ﻓﺘﻨﻪاﻧﮕﯿﺰی دارﯾﺪ و ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺼﺎر را ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﯽ و ﺗﻮ ﺑﺮوﻓﻖ اﯾﻦ
ﮐﻼم، ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﺸﺎن ﺑﺸﻮی. 7و اﻧﺒﯿﺎ ﻧﯿﺰ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻤﻮده ﺗﺎ درﺑﺎره ﺗﻮ در اورﺷﻠﯿﻢ ﻧﺪا ﮐﺮده
ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ در ﯾﻬﻮدا ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﺳﺖ. و ﺣﺎل ﺑﺮوﻓﻖ اﯾﻦ ﮐﻼم، ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ. ﭘﺲ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ
ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﻮرت ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ.« 8آﻧﮕﺎه ﻧﺰد او ﻓﺮﺳﺘﺎده ﮔﻔﺘﻢ: »ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻼم ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﯾﯽ واﻗﻊ ﻧﺸﺪه
اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ آن را از دل ﺧﻮد اﺑﺪاع ﻧﻤﻮدهای.« 9زﯾﺮا ﺟﻤﯿﻊ اﯾﺸﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻣﺎ را ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﻨﺪ، ﺑﻪ اﯾﻦ
ﻗﺼﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﻬﺎی ﻣﺎ را از ﮐﺎر ﺑﺎز دارﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﺮده ﻧﺸﻮد. ﭘﺲ ﺣﺎل ای ﺧﺪا دﺳﺘﻬﺎی ﻣﺮا ﻗﻮی ﺳﺎز.
01و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﻌﯿﺎ اﺑﻦ دﻻﯾﺎ اﺑﻦ ﻣﻬﯿﻄﺒﺌﯿﻞ رﻓﺘﻢ و او در را ﺑﺮ ﺧﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﭘﺲ ﮔﻔﺖ: »در ﺧﺎﻧﻪ
ﺧﺪا در ﻫﯿﮑﻞ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﯾﻢ و درﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ را ﺑﺒﻨﺪﯾﻢ زﯾﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ.
ﺷﺒﺎﻧﮕﺎه ﺑﺮای ﮐﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ.« 11ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ: »آﯾﺎ ﻣﺮدی ﭼﻮن ﻣﻦ ﻓﺮار ﺑﮑﻨﺪ؟ و ﮐﯿﺴﺖ ﻣﺜﻞ
ﻣﻦ ﮐﻪ داﺧﻞ ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺸﻮد ﺗﺎ ﺟﺎن ﺧﻮد را زﻧﺪه ﻧﮕﺎه دارد؟ ﻣﻦ ﻧﺨﻮاﻫﻢ آﻣﺪ.« 21زﯾﺮا درک ﮐﺮدم
ﮐﻪ ﺧﺪا او را ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺿﺪ ﻣﻦ ﻧﺒﻮت ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻃﻮﺑﯿﺎ و ﺳﻨﺒﻠﻂ او را
اﺟﯿﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ. 31و از اﯾﻦ ﺟﻬﺖ او را اﺟﯿﺮ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺘﺮﺳﻢ و ﺑﻪ اﯾﻨﻄﻮر ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮده، ﮔﻨﺎه
ورزم و اﯾﺸﺎن ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﻔﺘﻀﺢ ﺳﺎزﻧﺪ. 41ای ﺧﺪاﯾﻢ، ﻃﻮﺑﯿﺎ و ﺳﻨﺒﻠﻂ را ﻣﻮاﻓﻖ اﯾﻦ
ﮐﺘﺎب ﻧﺤﻤﯿﺎ / ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
137