FCHD OPVBIBLE | Page 725
را اﻣﺮوز ﮐﺎﻣﯿﺎب ﻓﺮﻣﺎﯾﯽ و او را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر اﯾﻦ ﻣﺮد ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﯽ.« زﯾﺮا ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺎﻗﯽ ﭘﺎدﺷﺎه
ﺑﻮدم.
2
و در ﻣﺎه ﻧﯿﺴﺎن، در ﺳﺎل ﺑﯿﺴﺘﻢ ارﺗﺤﺸﺴﺘﺎ ﭘﺎدﺷﺎه، واﻗﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺮاب ﭘﯿﺶ وی
ﺑﻮد و ﻣﻦ ﺷﺮاب را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه دادم و ﻗﺒﻞ از آن ﻣﻦ در ﺣﻀﻮرش ﻣﻠﻮل ﻧﺒﻮدم. 2و ﭘﺎدﺷﺎه
ﻣﺮا ﮔﻔﺖ: »روی ﺗﻮ ﭼﺮا ﻣﻠﻮل اﺳﺖ ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺑﯿﻤﺎر ﻧﯿﺴﺘﯽ؟ اﯾﻦ ﻏﯿﺮ از ﻣﻼﻟﺖ دل، ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺴﺖ.«
ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﺮﺳﺎن ﺷﺪم. 3و ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﮔﻔﺘﻢ: »ﭘﺎدﺷﺎه ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﺪ؛ روﯾﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻠﻮل
ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺣﺎل آﻧﮑﻪ ﺷﻬﺮی ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻊ ﻗﺒﺮﻫﺎی ﭘﺪراﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺮاب اﺳﺖ و دروازهﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ آﺗﺶ
ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه؟«
4ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﺮا ﮔﻔﺖ: »ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﯽﻃﻠﺒﯽ؟« آﻧﮕﺎه ﻧﺰد ﺧﺪای آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ دﻋﺎ ﻧﻤﻮدم 5و ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه
ﮔﻔﺘﻢ: »اﮔﺮ ﭘﺎدﺷﺎه را ﭘﺴﻨﺪ آﯾﺪ و اﮔﺮ ﺑﻨﺪهات در ﺣﻀﻮرش اﻟﺘﻔﺎت ﯾﺎﺑﺪ، ﻣﺮا ﺑﻪ ﯾﻬﻮدا و ﺷﻬﺮ
ﻣﻘﺒﺮهﻫﺎی ﭘﺪراﻧﻢ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺗﺎ آن را ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﻢ.«
6ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﺮا ﮔﻔﺖ و ﻣﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮی او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد: »ﻃﻮل ﺳﻔﺮت ﭼﻪ ﻗﺪر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﮐﯽ
ﻣﺮاﺟﻌﺖ ﺧﻮاﻫﯽ ﻧﻤﻮد؟« ﭘﺲ ﭘﺎدﺷﺎه ﺻﻮاب دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ و زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻤﻮدم. 7و
ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﻋﺮض ﮐﺮدم: »اﮔﺮ ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﯿﻨﺪ، ﻣﮑﺘﻮﺑﺎت ﺑﺮای واﻟﯿﺎن ﻣﺎورای ﻧﻬﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ
ﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﺮا ﺑﺪرﻗﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﺑﻪ ﯾﻬﻮدا ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. 8و ﻣﮑﺘﻮﺑﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ آﺳﺎف ﮐﻪ ﻧﺎﻇﺮ درﺧﺘﺴﺘﺎﻧﻬﺎی
ﭘﺎدﺷﺎه اﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻮب ﺑﺮای ﺳﻘﻒ دروازهﻫﺎی ﻗﺼﺮ ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻣﻦ داده ﺷﻮد و ﻫﻢ
ﺑﺮای ﺣﺼﺎر ﺷﻬﺮ و ﺧﺎﻧﻪای ﮐﻪ ﻣﻦ در آن ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮم.« ﭘﺲ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺮﺣﺴﺐ دﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺧﺪاﯾﻢ
ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد، اﯾﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد.
9ﭘﺲ ﭼﻮن ﻧﺰد واﻟﯿﺎن ﻣﺎورای ﻧﻬﺮ رﺳﯿﺪم، ﻣﮑﺘﻮﺑﺎت ﭘﺎدﺷﺎه را ﺑﻪ اﯾﺸﺎن دادم و ﭘﺎدﺷﺎه،
ﺳﺮداران ﺳﭙﺎه و ﺳﻮاران ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد. 01اﻣﺎ ﭼﻮن ﺳﻨْﺒﻠﻂ ﺣﺮوﻧﯽ و ﻃﻮﺑﯿﺎی ﻏﻼم
ﻋﻤﻮﻧﯽ اﯾﻦ را ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ، اﯾﺸﺎن را ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ آﻣﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻃﻠﺒﯿﺪن ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ ﺑﻨﯽاﺳﺮاﺋﯿﻞ
آﻣﺪه اﺳﺖ.
11ﭘﺲ ﺑﻪ اورﺷﻠﯿﻢ رﺳﯿﺪم و در آﻧﺠﺎ ﺳﻪ روز ﻣﺎﻧﺪم. 21و ﺷﺒﮕﺎﻫﺎن ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ
ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ و ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺧﺪاﯾﻢ در دل ﻣﻦ ﭼﻪ ﻧﻬﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮای
ﮐﺘﺎب ﻧﺤﻤﯿﺎ / ﻓﺼﻞ دوم
527