FCHD OPVBIBLE | Page 720
9
و ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن اﯾﻦ وﻗﺎﯾﻊ، ﺳﺮوران ﻧﺰد ﻣﻦ آﻣﺪه، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﯿﻞ و
ﮐﺎﻫﻨﺎن و ﻻوﯾﺎن ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را از اﻣﺖﻫﺎی ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺟﺪا ﻧﮑﺮدهاﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮاﻓﻖ رﺟﺎﺳﺎت اﯾﺸﺎن، ﯾﻌﻨﯽ
ﮐﻨﻌﺎﻧﯿﺎن و ﺣﺘﯿﺎن و ﻓﺮزﯾﺎن و ﯾﺒﻮﺳﯿﺎن و ﻋﻤﻮﻧﯿﺎن و ﻣﻮآﺑﯿﺎن و ﻣﺼﺮﯾﺎن و اﻣﻮرﯾﺎن )رﻓﺘﺎر ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ(.
2زﯾﺮا ﮐﻪ از دﺧﺘﺮان اﯾﺸﺎن ﺑﺮای ﺧﻮد و ﭘﺴﺮان ﺧﻮﯾﺶ زﻧﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ و ذرﯾﺖ ﻣﻘﺪس را ﺑﺎ اﻣﺖﻫﺎی
ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻣﺨﻠﻮط ﮐﺮدهاﻧﺪ و دﺳﺖ رؤﺳﺎ و ﺣﺎﮐﻤﺎن در اﯾﻦ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪم ﺑﻮده اﺳﺖ.«
3ﭘﺲ ﭼﻮن اﯾﻦ ﺳﺨﻦ را ﺷﻨﯿﺪم، ﺟﺎﻣﻪ و ردای ﺧﻮد را ﭼﺎک زدم و ﻣﻮی ﺳﺮ و رﯾﺶ ﺧﻮد را
ﮐﻨﺪم و ﻣﺘﺤﯿﺮ ﻧﺸﺴﺘﻢ. 4آﻧﮕﺎه، ﻫﻤﻪ آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﯾﻦ ﻋﺼﯿﺎن اﺳﯿﺮان، از ﮐﻼم ﺧﺪای اﺳﺮاﺋﯿﻞ
ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪﻧﺪ، ﻧﺰد ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻦ ﺗﺎ وﻗﺖ ﻫﺪﯾﻪ ﺷﺎم، ﻣﺘﺤﯿﺮ ﻧﺸﺴﺘﻢ. 5و در وﻗﺖ ﻫﺪﯾﻪ ﺷﺎم،
از ﺗﺬﻟﻞ ﺧﻮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ وﺑﺎ ﻟﺒﺎس و ردای درﯾﺪه، ﺑﻪ زاﻧﻮ درآﻣﺪم و دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺴﻮی ﯾﻬﻮه ﺧﺪای
ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻢ. 6و ﮔﻔﺘﻢ: »ای ﺧﺪای ﻣﻦ، ﺧﺠﺎﻟﺖ دارم و از ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن روی ﺧﻮد ﺑﺴﻮی ﺗﻮ ای
ﺧﺪاﯾﻢ ﺷﺮم دارم، زﯾﺮا ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻣﺎ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻣﺎ زﯾﺎده ﺷﺪه، و ﺗﻘﺼﯿﺮﻫﺎی ﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻋﻈﯿﻢ
ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. 7ﻣﺎ از اﯾﺎم ﭘﺪران ﺧﻮد ﺗﺎ اﻣﺮوز ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺗﻘﺼﯿﺮﻫﺎی ﻋﻈﯿﻢ ﺷﺪهاﯾﻢ و ﻣﺎ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن و
ﮐﺎﻫﻨﺎن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺧﻮﯾﺶ، ﺑﻪ دﺳﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ و اﺳﯿﺮی و ﺗﺎراج و
رﺳﻮاﯾﯽ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮔﺮدﯾﺪهاﯾﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ اﻣﺮوز ﺷﺪه اﺳﺖ. 8و ﺣﺎل اﻧﺪک زﻣﺎﻧﯽ ﻟﻄﻒ از ﺟﺎﻧﺐ ﯾﻬﻮه
ﺧﺪای ﻣﺎ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه، ﻣﻔﺮی ﺑﺮای ﻣﺎ واﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﻣﺎ را در ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺪس ﺧﻮد ﻣﯿﺨﯽ ﻋﻄﺎ
ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ و ﺧﺪای ﻣﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎ را روﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ، اﻧﺪک ﺣﯿﺎت ﺗﺎزهای در ﺣﯿﻦ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ
ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ. 9زﯾﺮا ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﯿﻢ، ﻟﯿﮑﻦ ﺧﺪای ﻣﺎ، ﻣﺎ را در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺗﺮک ﻧﮑﺮده اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ
ﻣﺎ را ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﻓﺎرس ﮔﺮداﻧﯿﺪه، ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪای ﺧﻮد را ﺑﻨﺎ
ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ و ﺧﺮاﺑﯿﻬﺎی آن را ﺗﻌﻤﯿﺮ ﮐﻨﯿﻢ و ﻣﺎ را در ﯾﻬﻮدا و اورﺷﻠﯿﻢ ﻗﻠﻌﻪای ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ. 01و ﺣﺎل
ای ﺧﺪای ﻣﺎ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﭼﻪ ﮔﻮﯾﯿﻢ، زﯾﺮا ﮐﻪ اواﻣﺮ ﺗﻮ را ﺗﺮک ﻧﻤﻮدهاﯾﻢ. 11ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ
ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد اﻧﺒﯿﺎ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮده و ﮔﻔﺘﻪای ﮐﻪ آن زﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮای ﺗﺼﺮف آن ﻣﯽروﯾﺪ، زﻣﯿﻨﯽ
اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻧﺠﺎﺳﺎت اﻣﺖﻫﺎی ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻧﺠﺲ ﺷﺪه اﺳﺖ و آن را ﺑﻪ رﺟﺎﺳﺎت و ﻧﺠﺎﺳﺎت ﺧﻮﯾﺶ، از
ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻣﻤﻠﻮ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ. 21ﭘﺲ اﻵن، دﺧﺘﺮان ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺴﺮان اﯾﺸﺎن ﻣﺪﻫﯿﺪ و دﺧﺘﺮان اﯾﺸﺎن را
ﺑﺮای ﭘﺴﺮان ﺧﻮد ﻣﮕﯿﺮﯾﺪ و ﺳﻼﻣﺘﯽ و ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪی اﯾﺸﺎن را ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﻣﻄﻠﺒﯿﺪ ﺗﺎ ﻗﻮی ﺷﻮﯾﺪ و
ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ آن زﻣﯿﻦ را ﺑﺨﻮرﯾﺪ و آن را ﺑﺮای ﭘﺴﺮان ﺧﻮد ﺑﻪ ارﺛﯿﺖ اﺑﺪی واﮔﺬارﯾﺪ. 31و ﺑﻌﺪ از ﻫﻤﻪ
ﮐﺘﺎب ﻋﺰرا / ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
027