FCHD OPVBIBLE | Page 714

‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻨﺎ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و اﯾﻦ ﺣﺼﺎر را ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﯿﺪ؟« 4ﭘﺲ اﯾﺸﺎن را ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻮال از ﻧﺎﻣﻬﺎی ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت را ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ اﻃﻼع دادﯾﻢ.‬ ‫5اﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﺪای اﯾﺸﺎن ﺑﺮ ﻣﺸﺎﯾﺦ ﯾﻬﻮدا ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﺸﺎن را ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از ﮐﺎر ﺑﺎزدارﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ‬ ‫اﻣﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﻊ دارﯾﻮش ﺑﺮﺳﺪ و ﺟﻮاب ﻣﮑﺘﻮب درﺑﺎرهاش داده ﺷﻮد. 6ﺳﻮاد ﻣﮑﺘﻮﺑﯽ ﮐﻪ ﺗﺘﻨﺎﯾﯽ، واﻟﯽ‬ ‫ﻣﺎورای ﻧﻬﺮ و ﺷﺘﺮﺑﻮزﻧﺎی و رﻓﻘﺎی او اﻓﺮﺳﮑﯿﺎن ﮐﻪ در ﻣﺎورای ﻧﻬﺮ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﺰد دارﯾﻮش‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. 7ﻣﮑﺘﻮب را ﻧﺰد او ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و در آن ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﻣﺮﻗﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ »ﺑﺮ دارﯾﻮش‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎه ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺗﻤﺎم ﺑﺎد. 8ﺑﺮ ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﻌﻠﻮم ﺑﺎد ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﻼد ﯾﻬﻮدﯾﺎن، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪای ﻋﻈﯿﻢ رﻓﺘﯿﻢ و‬ ‫آن را از ﺳﻨﮕﻬﺎی ﺑﺰرگ ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﭼﻮﺑﻬﺎ در دﯾﻮارش ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎر در دﺳﺖ اﯾﺸﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻌﺠﯿﻞ، ﻣﻌﻤﻮل و ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد. 9آﻧﮕﺎه از ﻣﺸﺎﯾﺦ اﯾﺸﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪه، ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﮔﻔﺘﯿﻢ:‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻨﺎ ﮐﻨﯿﺪ و دﯾﻮارﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ؟ 01و ﻧﯿﺰ‬ ‫ﻧﺎﻣﻬﺎی اﯾﺸﺎن را از اﯾﺸﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ را اﻋﻼم ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ و ﻧﺎﻣﻬﺎی ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ رؤﺳﺎی اﯾﺸﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪاﯾﻢ. 11و اﯾﺸﺎن در ﺟﻮاب ﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪای آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ و‬ ‫ﺧﺎﻧﻪای را ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه و ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺰرگ اﺳﺮاﺋﯿﻞ آن را‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﯿﺪه ﺑﻮد. 21ﻟﯿﮑﻦ ﺑﻌﺪ از آن، ﭘﺪران ﻣﺎ ﺧﺸﻢ ﺧﺪای آﺳﻤﺎن را ﺑﻪ ﻫﯿﺠﺎن‬ ‫آوردﻧﺪ. ﭘﺲ او اﯾﺸﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﮐﻠﺪاﻧﯽ، ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺎﺑﻞ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ را‬ ‫ﺧﺮاب ﮐﺮد و ﻗﻮم را ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ اﺳﯿﺮی ﺑﺮد. 31اﻣﺎ در ﺳﺎل اول ﮐﻮرش ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺎﺑﻞ، ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮرش‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎه اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا را ﺑﻨﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. 41و ﻧﯿﺰ ﻇﺮوف ﻃﻼ و ﻧﻘﺮه ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا ﮐﻪ ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ‬ ‫آﻧﻬﺎ را از ﻫﯿﮑﻞ اورﺷﻠﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ وﺑﻪ ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺎﺑﻞ آورده ﺑﻮد، ﮐﻮرش ﭘﺎدﺷﺎه آﻧﻬﺎ را از ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺎﺑﻞ‬ ‫ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﻪ ﺷﯿﺸﺒﺼﺮ ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻪ او را واﻟﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد، ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﻮد. 51و او را ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ‬ ‫ﻇﺮوف را ﺑﺮداﺷﺘﻪ، ﺑﺮو و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻫﯿﮑﻠﯽ ﮐﻪ در اورﺷﻠﯿﻢ اﺳﺖ ﺑﺒﺮ و ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا در ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻨﺎ ﮐﺮده‬ ‫ﺷﻮد. 61آﻧﮕﺎه اﯾﻦ ﺷﯿﺸﺒﺼﺮ آﻣﺪ و ﺑﻨﯿﺎد ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا را ﮐﻪ در اورﺷﻠﯿﻢ اﺳﺖ ﻧﻬﺎد و از آن زﻣﺎن ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺤﺎل ﺑﻨﺎ ﻣﯽﺷﻮد و ﻫﻨﻮز ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. 71ﭘﺲ اﻵن اﮔﺮ ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﺼﻠﺤﺖ داﻧﺪ، در ﺧﺰاﻧﻪ ﭘﺎدﺷﺎه‬ ‫ﮐﻪ در ﺑﺎﺑﻞ اﺳﺖ ﺗﻔﺤﺺ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ از ﮐﻮرش ﭘﺎدﺷﺎه ﺻﺎدر ﺷﺪه ﺑﻮد‬ ‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا در اورﺷﻠﯿﻢ ﺑﻨﺎ ﺷﻮد و ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﺮﺿﯽ ﺧﻮد را در اﯾﻦ اﻣﺮ ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.«‬ ‫ﮐﺘﺎب ﻋﺰرا / ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ‬ ‫417‬