FCHD OPVBIBLE | Page 40
ﺷﺪه، ﮔﻔﺖ: »اﯾﻦ ﭼﻪ ﻣﮑﺎن ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ اﺳﺖ! اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا و اﯾﻦ اﺳﺖ دروازه آﺳﻤﺎن.«
81ﺑﺎﻣﺪادان ﯾﻌﻘﻮب ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و آن ﺳﻨﮕﯽ را ﮐﻪ زﯾﺮ ﺳﺮ ﺧﻮد ﻧﻬﺎده ﺑﻮد، ﮔﺮﻓﺖ و ﭼﻮن ﺳﺘﻮﻧﯽ ﺑﺮﭘﺎ
داﺷﺖ و روﻏﻦ ﺑﺮ ﺳﺮش رﯾﺨﺖ. 91و آن ﻣﻮﺿﻊ را ﺑﯿﺖﺋﯿﻞ ﻧﺎﻣﯿﺪ، ﻟﮑﻦ ﻧﺎم آن ﺷﻬﺮ اوﻻ ﻟﻮز ﺑﻮد.
02و ﯾﻌﻘﻮب ﻧﺬر ﮐﺮده، ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ، و ﻣﺮا در اﯾﻦ راه ﮐﻪ ﻣﯽروم ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ، و
ﻣﺮا ﻧﺎن دﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮرم، و رﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﭙﻮﺷﻢ، 12ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺑﺮﮔﺮدم، ﻫﺮآﯾﻨﻪ ﯾﻬﻮه،
ﺧﺪای ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. 22و اﯾﻦ ﺳﻨﮕﯽ را ﮐﻪ ﭼﻮن ﺳﺘﻮن ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮدم، ﺑﯿﺖاﷲ ﺷﻮد، و آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﺑﺪﻫﯽ، ده ﯾﮏ آن را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻢ داد.«
92
ﭘﺲ ﯾﻌﻘﻮب رواﻧﻪ ﺷﺪ و ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺑﻨﯽاﻟﻤﺸﺮق آﻣﺪ. 2و دﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﮏ در
ﺻﺤﺮا، ﭼﺎﻫﯽ اﺳﺖ، و ﺑﺮ ﮐﻨﺎرهاش ﺳﻪ ﮔﻠﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺧﻮاﺑﯿﺪه، ﭼﻮﻧﮑﻪ از آن ﭼﺎه ﮔﻠﻪﻫﺎ را آب
ﻣﯽدادﻧﺪ، و ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺮ دﻫﻨﻪ ﭼﺎه ﺑﻮد. 3و ﭼﻮن ﻫﻤﻪ ﮔﻠﻪﻫﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪی، ﺳﻨﮓ را از دﻫﻨﻪ ﭼﺎه
ﻏﻠﻄﺎﻧﯿﺪه، ﮔﻠﻪ را ﺳﯿﺮاب ﮐﺮدﻧﺪی. ﭘﺲ ﺳﻨﮓ را ﺑﺠﺎی ﺧﻮد، ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﺎه ﺑﺎز ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪی. 4ﯾﻌﻘﻮب
ﺑﺪﯾﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ای ﺑﺮادراﻧﻢ از ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ از ﺣﺮاﻧﯿﻢ.« 5ﺑﺪﯾﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻻﺑﺎن ﺑﻦ
ﻧﺎﺣﻮر را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯿﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯿﻢ.« 6ﺑﺪﯾﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺑﺴﻼﻣﺖ اﺳﺖ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺴﻼﻣﺖ، و
اﯾﻨﮏ دﺧﺘﺮش، راﺣﯿﻞ، ﺑﺎ ﮔﻠﻪ او ﻣﯽآﯾﺪ.« 7ﮔﻔﺖ: »ﻫﻨﻮز روز ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ و وﻗﺖ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن ﻣﻮاﺷﯽ
ﻧﯿﺴﺖ، ﮔﻠﻪ را آب دﻫﯿﺪ و رﻓﺘﻪ، ﺑﭽﺮاﻧﯿﺪ.« 8ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ، ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﮔﻠﻪﻫﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ، و ﺳﻨﮓ
را از ﺳﺮ ﭼﺎه ﺑﻐﻠﻄﺎﻧﻨﺪ، آﻧﮕﺎه ﮔﻠﻪ را آب ﻣﯽدﻫﯿﻢ.« 9و ﻫﻨﻮز ﺑﺎ اﯾﺸﺎن در ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ راﺣﯿﻞ، ﺑﺎ
ﮔﻠﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد رﺳﯿﺪ. زﯾﺮا ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮد. 01اﻣﺎ ﭼﻮن ﯾﻌﻘﻮب راﺣﯿﻞ، دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻮی ﺧﻮد،
ﻻﺑﺎن، و ﮔﻠﻪ ﺧﺎﻟﻮی ﺧﻮﯾﺶ، ﻻﺑﺎن را دﯾﺪ، ﯾﻌﻘﻮب ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه، ﺳﻨﮓ را از ﺳﺮ ﭼﺎه ﻏﻠﻄﺎﻧﯿﺪ، و ﮔﻠﻪ
ﺧﺎﻟﻮی ﺧﻮﯾﺶ، ﻻﺑﺎن را ﺳﯿﺮاب ﮐﺮد. 11و ﯾﻌﻘﻮب، راﺣﯿﻞ را ﺑﻮﺳﯿﺪ، و ﺑﻪ آواز ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﯾﺴﺖ. 21و
ﯾﻌﻘﻮب، راﺣﯿﻞ را ﺧﺒﺮ داد ﮐﻪ او ﺑﺮادر ﭘﺪرش، و ﭘﺴﺮ رﻓﻘﻪ اﺳﺖ. ﭘﺲ دوان دوان رﻓﺘﻪ، ﭘﺪر ﺧﻮد را
ﺧﺒﺮ داد. 31و واﻗﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻻﺑﺎن، ﺧﺒﺮ ﺧﻮاﻫﺮزاده ﺧﻮد، ﯾﻌﻘﻮب را ﺷﻨﯿﺪ، ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل وی
ﺷﺘﺎﻓﺖ، و او را در ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮد آورد، و او ﻻﺑﺎن را از ﻫﻤﻪ اﯾﻦ اﻣﻮر آﮔﺎﻫﺎﻧﯿﺪ.
41ﻻﺑﺎن وی را ﮔﻔﺖ: »ﻓﯽاﻟﺤﻘﯿﻘﻪ ﺗﻮ اﺳﺘﺨﻮان و ﮔﻮﺷﺖ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ.« و ﻧﺰد وی ﻣﺪت ﯾﮏ ﻣﺎه
ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻤﻮد. 51ﭘﺲ ﻻﺑﺎن، ﺑﻪ ﯾﻌﻘﻮب ﮔﻔﺖ: »آﯾﺎ ﭼﻮن ﺑﺮادر ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ، ﻣﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻔﺖ ﺧﺪﻣﺖ
ﮐﺘﺎب ﭘﯿﺪاﯾﺶ / ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ
04