FCHD OPVBIBLE | Page 1075
12ﯾﻬﻮه ﺻﺒﺎﯾﻮت ﺧﺪای اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: »ﻗﺮﺑﺎﻧﯽﻫﺎی ﺳﻮﺧﺘﻨﯽ ﺧﻮد را ﺑﺮ ذﺑﺎﯾﺢ
ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺰﯾﺪ ﮐﻨﯿﺪ و ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺨﻮرﯾﺪ. 22زﯾﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺪران ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ و در روزی ﮐﻪ اﯾﺸﺎن
را از زﻣﯿﻦ ﻣﺼﺮ ﺑﯿﺮون آوردم آﻧﻬﺎ را درﺑﺎره ﻗﺮﺑﺎﻧﯽﻫﺎی ﺳﻮﺧﺘﻨﯽ و ذﺑﺎﯾﺢ اﻣﺮ ﻧﻔﺮﻣﻮدم. 32ﺑﻠﮑﻪ
اﯾﺸﺎن را ﺑﻪ اﯾﻦ ﭼﯿﺰ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮده، ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻗﻮل ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ وﻣﻦ ﺧﺪای ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد و ﺷﻤﺎ ﻗﻮم
ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﻮد و ﺑﻬﺮ ﻃﺮﯾﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﮑﻢ ﻧﻤﺎﯾﻢ ﺳﻠﻮک ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﻧﯿﮑﻮ ﺑﺎﺷﺪ. 42اﻣﺎ
اﯾﺸﺎن ﻧﺸﻨﯿﺪﻧﺪ و ﮔﻮش ﺧﻮد را ﻓﺮا ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﺸﻮرﺗﻬﺎ و ﺳﺮﮐﺸﯽ دل ﺷﺮﯾﺮ ﺧﻮد رﻓﺘﺎر
ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺪ. 52از روزی ﮐﻪ ﭘﺪران ﺷﻤﺎ از زﻣﯿﻦ ﻣﺼﺮ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ
اﻣﺮوز ﺟﻤﯿﻊ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد اﻧﺒﯿﺎ را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ روز ﺻﺒﺢ زود ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ، اﯾﺸﺎن را
ارﺳﺎل ﻧﻤﻮدم. 62اﻣﺎ اﯾﺸﺎن ﻧﺸﻨﯿﺪﻧﺪ و ﮔﻮش ﺧﻮد را ﻓﺮا ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﮔﺮدن ﺧﻮﯾﺶ را ﺳﺨﺖ
ﻧﻤﻮده، از ﭘﺪران ﺧﻮد ﺑﺪﺗﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮدﻧﺪ. 72ﭘﺲ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﺑﮕﻮ اﻣﺎ ﺗﻮ را
ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺷﻨﯿﺪ و اﯾﺸﺎن را ﺑﺨﻮان اﻣﺎ اﯾﺸﺎن ﺗﻮ را ﺟﻮاب ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داد. 82و ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﺑﮕﻮ: اﯾﻨﺎن ﻗﻮﻣﯽ
ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﻮل ﯾﻬﻮه ﺧﺪای ﺧﻮﯾﺶ را ﻧﻤﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﺗﺄدﯾﺐ ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ زﯾﺮا راﺳﺘﯽ ﻧﺎﺑﻮد ﮔﺮدﯾﺪه و
از دﻫﺎن اﯾﺸﺎن ﻗﻄﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ. 92)ای اورﺷﻠﯿﻢ( ﻣﻮی ﺧﻮد را ﺗﺮاﺷﯿﺪه، دور ﺑﯿﻨﺪاز و ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪﯾﻬﺎ آواز
ﻧﻮﺣﻪ ﺑﺮاﻓﺮاز زﯾﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻐﻀﻮب ﺧﻮد را رد و ﺗﺮک ﻧﻤﻮده اﺳﺖ.
03»ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺑﻨﯽﯾﻬﻮدا آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ اﺳﺖ ﺑﻌﻤﻞ آوردﻧﺪ و
رﺟﺎﺳﺎت ﺧﻮﯾﺶ را در ﺧﺎﻧﻪای ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﻦ ﻣﺴﻤﯽ اﺳﺖ ﺑﺮﭘﺎﻧﻤﻮده، آن را ﻧﺠﺲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. 13و
ﻣﮑﺎنﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮد را در ﺗﻮﻓﺖ ﮐﻪ در وادی اﺑﻦ ﺣﻨﻮم اﺳﺖ ﺑﻨﺎ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮان و دﺧﺘﺮان
ﺧﻮﯾﺶ را در آﺗﺶ ﺑﺴﻮزاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﯾﻨﮑﺎر را اﻣﺮ ﻧﻔﺮﻣﻮده ﺑﻮدم و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻮﯾﺶ ﻧﯿﺎورده. 23ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ
ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: اﯾﻨﮏ روزﻫﺎ ﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ آن ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﻓﺖ و وادی اﺑﻦ ﺣﻨﻮم ﻣﺴﻤﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ
ﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ وادی ﻗﺘﻞ و در ﺗﻮﻓﺖ دﻓﻦ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ. 33و ﻻﺷﻬﺎی اﯾﻦ ﻗﻮم
ﺧﻮراک ﻣﺮﻏﺎن ﻫﻮا و ﺟﺎﻧﻮران زﻣﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد وﮐﺴﯽ آﻧﻬﺎ را ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺗﺮﺳﺎﻧﯿﺪ. 43و از ﺷﻬﺮﻫﺎی
ﯾﻬﻮدا و ﮐﻮﭼﻪﻫﺎی اورﺷﻠﯿﻢ آواز ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ و آواز ﺧﻮﺷﯽ و ﺻﺪای داﻣﺎد و ﺻﺪای ﻋﺮوس را ﻧﺎﺑﻮد
ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ زﯾﺮا ﮐﻪ آن زﻣﯿﻦ وﯾﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.«
ﮐﺘﺎب ارﻣﯿﺎ / ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
5701