FCHD OPVBIBLE | Page 1012

‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ. 31و ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮای اﯾﺸﺎن ﺣﮑﻢ ﺑﺮ ﺣﮑﻢ و ﺣﮑﻢ ﺑﺮﺣﮑﻢ، ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮن و ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن، اﯾﻨﺠﺎ اﻧﺪﮐﯽ و آﻧﺠﺎ اﻧﺪﮐﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ اﻓﺘﺎده، ﻣﻨﮑﺴﺮ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ دام‬ ‫اﻓﺘﺎده، ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮﻧﺪ. 41ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ای ﻣﺮدان اﺳﺘﻬﺰا ﮐﻨﻨﺪه و ای ﺣﺎﮐﻤﺎن اﯾﻦ ﻗﻮم ﮐﻪ در اورﺷﻠﯿﻢاﻧﺪ‬ ‫ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ. 51از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪاﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻮت ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺘﻪاﯾﻢ و ﺑﺎ ﻫﺎوﯾﻪ ﻫﻤﺪاﺳﺘﺎن ﺷﺪهاﯾﻢ،‬ ‫ﭘﺲ ﭼﻮن ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ ﻣﻬﻠﮏ ﺑﮕﺬرد ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ زﯾﺮا ﮐﻪ دروﻏﻬﺎ را ﻣﻠﺠﺎی ﺧﻮد ﻧﻤﻮدﯾﻢ و‬ ‫ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را زﯾﺮ ﻣﮑﺮ ﻣﺴﺘﻮر ﺳﺎﺧﺘﯿﻢ.‬ ‫61ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ ﯾﻬﻮه ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: »اﯾﻨﮏ در ﺻﻬﯿﻮن ﺳﻨﮓ ﺑﻨﯿﺎدی ﻧﻬﺎدم ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻨﮓ‬ ‫آزﻣﻮده و ﺳﻨﮓ زاوﯾﻪای ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ و اﺳﺎس ﻣﺤﮑﻢ ﭘﺲ ﻫﺮ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن آورد ﺗﻌﺠﯿﻞ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد. 71و‬ ‫اﻧﺼﺎف را رﯾﺴﻤﺎن ﻣﯽﮔﺮداﻧﻢ و ﻋﺪاﻟﺖ را ﺗﺮازو و ﺗﮕﺮگ ﻣﻠﺠﺎی دروغ را ﺧﻮاﻫﺪ رﻓْﺖ و آﺑﻬﺎ ﺳﺘﺮ‬ ‫را ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد. 81و ﻋﻬﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻮت ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻣﯿﺜﺎق ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻫﺎوﯾﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ و‬ ‫ﭼﻮن ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﮕﺬرد ﺷﻤﺎ از آن ﭘﺎﯾﻤﺎل ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺷﺪ. 91ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﺬرد ﺷﻤﺎ را ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ زﯾﺮا ﮐﻪ ﻫﺮ ﺑﺎﻣﺪاد ﻫﻢ در روز و ﻫﻢ در ﺷﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺬﺷﺖ و ﻓﻬﻤﯿﺪن اﺧﺒﺎر ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫ﻫﯿﺒﺖ ﻣﺤﺾ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.« 02زﯾﺮا ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﮐﻮﺗﺎهﺗﺮ اﺳﺖ از آﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ آن دراز ﺷﻮد و ﻟﺤﺎف‬ ‫ﺗﻨﮓﺗﺮ اﺳﺖ از آﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ. 12زﯾﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﮐﻮه ﻓﺮاﺻﯿﻢ )ﮐﺮد(‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در وادی ﺟﺒﻌﻮن )ﻧﻤﻮد( ﺧﺸﻤﻨﺎک ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ، ﺗﺎ ﮐﺎر ﺧﻮد ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺎر‬ ‫ﻋﺠﯿﺐ ﺧﻮد را ﺑﺠﺎ آورد و ﻋﻤﻞ ﺧﻮﯾﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﻋﻤﻞ ﻏﺮﯾﺐ ﺧﻮﯾﺶ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪ. 22ﭘﺲ اﻵن‬ ‫اﺳﺘﻬﺰا ﻣﻨﻤﺎﯾﯿﺪ ﻣﺒﺎدا ﺑﻨﺪﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮدد، زﯾﺮا ﻫﻼﮐﺖ و ﺗﻘﺪﯾﺮی را ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ ﯾﻬﻮه‬ ‫ﺻﺒﺎﯾﻮت ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ زﻣﯿﻦ ﻣﯽآﯾﺪ ﺷﻨﯿﺪهام.‬ ‫32ﮔﻮش ﮔﯿﺮﯾﺪ و آواز ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه، ﮐﻼم ﻣﺮا اﺳﺘﻤﺎع ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ. 42آﯾﺎ ﺑﺮزﮔﺮ، ﻫﻤﻪ‬ ‫روز ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﺨﻢ ﭘﺎﺷﯿﺪن ﺷﯿﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ و آﯾﺎ ﻫﻤﻪ وﻗﺖ زﻣﯿﻦ ﺧﻮد را ﻣﯽﺷﮑﺎﻓﺪ و ﻫﻤﻮار ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ؟‬ ‫52آﯾﺎ ﺑﻌﺪ از آﻧﮑﻪ روﯾﺶ را ﻫﻤﻮار ﮐﺮد، ﮔﺸﻨﯿﺰ را ﻧﻤﯽﭘﺎﺷﺪ و زﯾﺮه را ﻧﻤﯽاﻓﺸﺎﻧﺪ و ﮔﻨﺪم را در‬ ‫ﺷﯿﺎرﻫﺎ و ﺟﻮ را در ﺟﺎی ﻣﻌﯿﻦ و ذرت را در ﺣﺪودش ﻧﻤﯽﮔﺬارد؟ 62زﯾﺮا ﮐﻪ ﺧﺪاﯾﺶ او را ﺑﻪ‬ ‫راﺳﺘﯽ ﻣﯽآﻣﻮزد و او را ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽدﻫﺪ. 72ﭼﻮﻧﮑﻪ ﮔﺸﻨﯿﺰ ﺑﺎ ﮔﺮدون ﺗﯿﺰ ﮐﻮﺑﯿﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد و ﭼﺮخ اراﺑﻪ‬ ‫ﺑﺮ زﯾﺮه ﮔﺮداﻧﯿﺪه ﻧﻤﯽﮔﺮدد، ﺑﻠﮑﻪ ﮔﺸﻨﯿﺰ ﺑﻪ ﻋﺼﺎ و زﯾﺮه ﺑﻪ ﭼﻮب ﺗﮑﺎﻧﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد. 82ﮔﻨﺪم آرد‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد زﯾﺮا ﮐﻪ آن را ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺮﻣﻦﮐﻮﺑﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ و ﻫﺮﭼﻨﺪ ﭼﺮخ اراﺑﻪ و اﺳﺒﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮ آن‬ ‫ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎ / ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ‬ ‫2101‬