W Polsce, gdzie zimą temperatura bardzo się obniża, jeże zapadają w sen zimowy zwany hibernacją.
Ten trudny okres trwa od późnej jesieni do wczesnej wiosny. Czas snu jest zależny od temperatury otoczenia. Jeśli jesień długo jest ciepła, długo też możemy spotkać jeże, jeśli zaś ochłodzenie przyjdzie szybko, wówczas jeże szybciej udają się na zimowy odpoczynek. Podobnie jest wiosną, jeże budzą się gdy robi się cieplej, czasem nawet w środku ciepłej zimy. Na południu, gdzie jest cieplej, jeże nie hibernują.
Hibernacja nie jest zwykłym snem. Organizm jeża w czasie hibernacji „spowalnia”, serce bije ok. 5 razyna minutę zamiast normalnych 200, zmniejsza się ilość oddechów na minutę, a zwykła temperatura ciała wynosząca ok. 35 °C spada do ok. 5 °C. Dzięki temu organizm nie potrzebuje tak dużo energii, jak przy normalnym funkcjonowaniu. Zimą jeże mają ograniczony dostęp do pokarmu i gdyby nie hibernacja i zapasy tłuszczu zgromadzone jesienią nie przeżyłyby zimy.
Jeże jesienią intensywnie żerują. Ich masa ciała może wzrosnąć nawet dwukrotnie. Poszukują też odpowiedniego miejsca na sen zimowy. W legowisku temperatura nie powinna spadać poniżej zera stopni i chronić je przez drapieżnikami. Dlatego jeże szukają miejsc bezpiecznych, osłoniętych od wiatru, ciepłych. Jeże często znajdują schronienie pod korzeniami, w stercie gałęzi dokąd wciągają suche liście, trawy i mech lub zaszywają się w pryzmie kompostowej.
suche liście, trawy i mech lub zaszywają się w pryzmie kompostowej.
Co robią jeże zimą?