in vrolijke praters. Dat kun je in kerken merken. Daar openen mensen zich en delen ze hun leven. Ik gun Rostockers kerkplantingen waar ze met elkaar warmte en liefde kunnen vinden en uitdelen!
4 Het echte geluk is voor mensen die eerlijk zijn. Want zij zullen God zien. Eerlijkheid, daar houden ze van in Rostock.“ Du bist so ehrlich zu Jedem”, zingt rapper en trots van de stad Marteria over Rostockers. Als je door God gekend bent, kun je met al je chaos en schuldgevoelens voor de dag komen. Van de duisternis in het licht. Dan word je écht eerlijk. In een stad met veel kapotte relaties en( alcohol) verslaving blijft veel verborgen. Ik gun Rostockers dat ze voor de dag leren komen. Dat ze God zullen zien.
5 Het echte geluk is voor mensen die lijden omdat ze doen wat God wil. Want voor hen is Gods nieuwe wereld.“ Mijn moeder moest huilen toen ze hoorde dat ik christen was geworden.‘ Heb ik je dan niet voor hersenspoeling en nonsens kunnen behoeden?’ zei ze.” Veertig jaar atheïstische DDR laat zijn sporen achter. Mensen zijn systematisch bang gemaakt voor het christelijk geloof. Meerdere christenen in Rostock hebben familieleden die het onvoorstelbaar en raar vinden dat ze wat met Jezus hebben. Of dat lijden is? Reken maar. Voor hén is Gods nieuwe wereld.
COLUMN
Mozes als knuffelallochtoon
Mozes vluchtte toen de farao hem naar het leven stond, lezen we in Exodus 2. Onder levensbedreigende omstandigheden kwam hij in aanmerking voor een vluchtelingenstatus in Midjan, een land waar nomaden woonden, die er ruimhartige gastvrijheidsprincipes opna hielden. Als welkom kreeg Mozes niet alleen bed, bad en brood aangeboden, maar ook een echtgenote: Sippora. Integratie bij uitstek, zou je zeggen. Al snel ontstond de tweede generatie allochtonen, want Sippora baarde een zoon. Zij noemden hem Gersom, dat betekent: vreemdeling. Want toch Mozes zei:“ Ik ben een vreemdeling hier. Ik woon in een land dat ik niet ken.” Ik moest aan dit beeld denken bij het zien van een foto op de voorpagina van het Nederlands Dagblad. Op de foto waren inwoners van Rotterdam te zien die tijdens het vrijdagmiddaggebed een menselijke keten vormden rondom de Essalammoskee. Hiermee toonden zij zich solidair met moslims die zich na de aanslag op een Canadese moskee onveilig voelden. Tegen de muur van de moskee stond een groepje Turkse of Marrokkaanse jongeren naar dit menselijke schild te kijken. Ik vroeg mij af wat er in hun hoofd en hart omging.“ Ik was een vreemdeling en jullie namen Mij op”, zei Jezus, toen Hij de schapen van de bokken scheidde. En te midden van alle turbulentie riep Bonhoeffer christenen op om dicht bij God, maar midden in de wereld te gaan staan. Soms is dat als een menselijk schild, maar altijd – en zonder afdingen – als een getuige van Gods licht. Als zout der aarde.
Hans Kuijpers, directeur ECM Nederland
Als je door God gekend bent, kun je met al je chaos en schuldgevoelens voor de dag komen. Van de duisternis in het licht.
Bestel via www. ecmnederland. nl / ik-was-een-vreemdeling het boekje Ik was een vreemdeling en jullie namen Mij op, met daarin onder meer het levensveranderende verhaal van David, een Syrische vluchteling die in Duitsland christen werd en zijn vrouw Ellis, ECM-zendingswerker in Schwerin, leerde kennen.
ECM EUROPA INFO 3