EU-INSTITUCIJE | Page 48

POLITIČKE INSTITUCIJE I TIJELA

Ova raspodjela mjesta je plod krajnje složenog političkog kompromisa , a time i udaljena od poželjnog stepena reprezentativnosti . Na primjer , u slučaju Luksemburga jedan poslanik predstavlja oko 80.000 stanovnika , a u slučaju Njemačke oko 830.000 . ²⁹ Doduše , u skladu sa Ugovorom iz Nice , ali i onim što se ponekad navodi kao njena “ jedina ” pobjeda u pregovorima o novom institucionalnom aranžmanu ( ponderacija glasova u Savjetu je ostala ista za sve tzv . velike države članice ), Njemačka se brojem članova u Evropskom parlamentu vidno izdvaja u odnosu na ostale tzv . velike države – 99 naspram 72 .

Ukoliko bi došlo do izmjene odredbe kojom je određena navedena alokacija mjesta , broj poslanika izabranih u pojedinoj državi članici treba da osigura “ odgovarajuću zastupljenost ” ³⁰ narodâ udruženih u Zajednicu – čl . 190 ( 2 ).

Preraspodjela navedenih “ kvota ” unutar država članica vrši se u skladu sa odgovarajućim nacionalnim , političkim i pravnim odlukama . ³¹

Članovi Evropskog parlamenta se biraju na period od pet godina , na opštim neposrednim izborima – čl . 190 ( 3 ). ³² Verifikaciju mandata novoizabranih članova / poslanika obavlja Evropski parlament , s tim da se , u odsustvu jedin-

29

Sličan omjer zastupljenosti ( jedan poslanik na oko 800.000 stanovnika ) vrijedi i za preostale velike države ( Francuska , Italija , V . Britanija ). U slučaju Belgije , Češke , Mađarske i Portugala “ racio ” je ( okvirno ) 1:420.000 .

30

Formulacija je stigla sa Amsterdamskim ugovorom , kao nagovještaj mogućih problema u vezi sa , u tom trenutku , najavljenim prijemom veće grupe novih država članica .

31

Tako , na primjer , u skladu sa Zakonom iz 1978 ., Ujedinjeno Kraljevstvo je raspodijelilo poslanička mjesta na sljedeći način : 71 Engleska , 8 Škotska , 5 Vels i 3 Sjeverna Irska .

32

Ovo rješenje je unijeto posredstvom Amsterdamskog ugovora .

46