E!milka | Styczeń 2020 / Nr 2(24)
których pochodzili
tyczny Romanowski
w imię ideału
ezentujący Młodą
okazywał tragedię
poety w pełnej
ści.
m i pełnym
idei bohaterem
wnością Stanisław
nie wiemy, jak
go dalsze losy,
się być bardzo
pcją. Nie tylko
ywał się on na
ego życia, kiedy w
sytuacji były mu
ogi, ale również po
cia wobec Izabeli,
óry nadawała jego
alna miłość. Na
ach niewiele różni
d poety-samobójcy.
ię Wokulski na
interesach z
„starał się zostać
nkiera”. Tak samo,
niemal obłędzie
wyborem między
zabelą, łudząco
ytania poety: „co
o? czy z okna się
ie wręcz próbował
ię pod pociąg, co
podabnia go do
Tetmajera – po
wych torów bez
en sam upragniony
tnie ujął to Jacek
utworze na temat
rosty kolejarz nie
na z życiem chcieć
był ogromnie
a poety często
w twórczości
rów, szczególnie w
mierci prawdziwych
ójstwie Jesienina”
opisuje tytułowe
rosyjskiego poety.
ego końca życia
gmenty „Epitafium
Krzysztofa Marii
m drugim możemy
odnaleźć analogie do bohatera „Grobu
Poety”, Sieniawski pisze bowiem: „nie
pragnął krzyku, odpoczynek śnił”.
Samobójstwo po raz kolejny jest więc
przedstawione jako droga do
osiągnięcia wiecznego spokoju i
wyzwolenia się od rzeczywistości. Z
kolei w utworze Kaczmarskiego
napotykamy interesujące tezy,
nawiązujące do postrzegania
samobójstwa (szczególnie artysty), jako
elementu jego kultu. Pisze między
innymi: „poeta – poetą staje się po
śmierci; śmierć samobójcza pasuje
poecie” czy „w samobójstwie poety –
czyn i metafora!”.
Z motywem literackim samobójstwa
spotykamy się już w renesansowych
dziełach Williama Szekspira, między
innymi w jego „Romeo i Julii”. Oboje
tytułowych bohaterów dramatu
wskutek nieporozumienia ginie z
własnych rąk. Ich tragedia staje się
jednak pretekstem do zjednoczenia
zwaśnionych rodów, podczas gdy
niechciane i nierozumiane
samobójstwo u Tetmajera, nie pozwala
nawet by na grobie bohatera postawić
kwiaty, i odsuwa go w wieczne
zapomnienie. Szekspir opisuje
przypadek śmierci uczynionej sobie z
powodu miłości, który to przejawia się
później przez kolejne wieki i dzieła
literackie – przez Wertera i innych
bohaterów romantycznych czy chęci
samobójcze Wokulskiego, aż do
współczesnych dzieł literackich i
filmowych.
Za każdym czynem samobójczym kryje
się inna historia, inne doświadczenia, a
także inny odbiór społeczny. Można
zauważyć, że zupełnie inaczej przyjmuje
się poświęcenie życia w imię ojczyzny,
str. 2