Sayfa 39
Sormadınız kaptırdığınız kolun hesabını
Bir zamanlar dost elinizi uzattıklarınızdan
III.
En güzel çağına çığlar indi gençliğimizin
Bir hiçe endekslenmiş hayatların boşluğunda
Bağırsam avazım çıktığı kadar
Çıkmaz bir duyan
Boğazımı yırtıp taşan sesimi
Ses geçirmez duvarlarla kaplanmış her yanım
Dağları aşıp gitmiştir çoktan inandıkların
Seslensen sessizliğe
Sessizliğin bir dağ olup döner kimsesizliğine
Ey zulüm
Yalnızda olsam da bağırıyorum
İnandıklarım,
Dağların ardından sizi çağırıyorum
İnadına
İnadına
İnadına
Haykırıyorum...
MELİH COŞKUN