Emeğin Sanatı 159. Sayı
DEVRİMİN VE İNSANLIĞIN BÜYÜK ŞAİRİ:
SİLVA KABUDİKYAN
Silva Kabudikyan, (d. 20 Ocak 1919, Erivan – ö. 25
Ağustos 2006, Erivan) Ermeni şair, yazar ve siyaset
polemikçisi.
Ermenistan’da
şiirin
en
önemli
temsilcilerinden birisidir.
20 Ocak 1919’da Erivan’da doğdu. Ataları Vanlı idi. İlk
şiirini 14 yaşında yazdı. Erivan Devlet Üniversitesi Filoloji
Fakültesi’ni bitirdikten sonra Moskova’da Rus Edebiyatı
üzerine eğitim aldı. 1944 yılında yayımlanan İki Söylence
adlı ilk şiir kitabını Günlerle Birlikte (1945), Zanku
Kıyısında (1947), Bu Benim Ülkem (1949) adlı eserleri
takip etti. Özkardeşlerim (1951) başlıklı şiir seçkisi
Sovyetler Birliği Devlet Ödülü’ne değer görüldü. 1950’li
yıllarda verdiği eserlerle, Gabudikyan sadece Ermenistan’
ın değil, Sovyetler Birliği şiirinin de en önemli temsilcilerinden birisi olarak kabul edildi. Açık
Yürekli Söyleşi (1955), İyi yolculuklar (1957), Yol Ortasında Düşünceler (1961) bu dönemin
başlıca yapıtlarıdır. Silva Gabudikyan aynı yıllarda çocuklar için de şiirler kaleme aldı.
1962 – 1963’de yaptığı Lübnan, Suriye, Mısır gezisinden sonra Kervanlar Hala Yürümekte
(1964), 1973’de yaptığı Kanada ve Amerika gezilerinden sonra ise Ruhun ve Haritanın
Renkleri ile Mozaik (1976) adlı kitaplarda yolculuk notlarını yayımladı. Gabudikyan her iki
kitabında da anayurdundan ayrılmak zorunda kalan Ermenilerin ikinci vatanlarındaki zorluklarla
dolu yaşamlarına ilişkin izlenimlerini anlattı.
Tanık olduğu her dönemin toplumsal hareketliliğini şiirlerinin yanı sıra meydanlarda da dile
getiren Gabudikyan’ın söylevleri, makaleler ve yazı dizileri halinde okuyucuyla buluştu. Rus ve
Sovyet şairlerin eserlerini Ermenice’ye kazandıran Gabudikyan’ın şiirleri de başta Rusya olmak
üzere Ortadoğu ve Avrupa ülkelerinin dillerine çevrildi. Silva Gabudikyan şiirlerini toplumsal
gerçekler ve aşk temaları üzerine kuruyor. Politik kimliğiyle ülkesinde her dönemde söz sahibi
olan Gabudikyan, birçok onursal nişanın yanı sıra ‘Halk Sanatçısı’ ünvanına da sahip oldu.
Nâzım Hikmet'le iyi arkadaş olan Gabudikyan, politik görüşleriyle ülkesinde her zaman söz
sahibi olmuş bir şairdir.
Yıllar sonra “Van gölüne” diye yazdı bir şiirinde ve şöyle diyordu;
yanıyor gözleri babamın, bakışı buğulu;
geride kalıyor Van gölü, ey keder küpü iç deniz,
babadan oğula yüreğimiz, dualarımız seninle şimdi.
sert, hoyrat bir vedayla koparıldığı vatanın
kıyısından, batıya doğru yüzünü çevrildiğinde babamın
duyduğu dehşet, huşu benim içimde yaşıyor simdi.
bizi rahat bırakmayan acıların simgesi,
doldukça dolan keder küpü, ey Van gölü.