Toprak bol, nüfus az, sokaklar boş. Merkez, merhum devlet başkanı Türkmen
başı Niyazov’un girişimleriyle beyaz kente dönüştürülmüş. Türk müteahhitlerin
yaptığı muazzam yeni binalar, anıtlar beyaz mermer kaplı. Tekdüze bir izlenim
veren ultra-modern görüntü, kent çevresindeki yerleşimlerde değişiyor.
Türkmen mutfağı bize hiç yabancı değil. Türkmen pilavı. Pamuk yağıyla pişiyor.
En lezzetlisi pazardaki seyyar satıcılarınki. Tatlıları helva, şekerpare ve
pişmaniye. Daha çok meyveyi tercih ediyorlar. Deve et ve sütü mutfaklarının
gözdelerinden. Ayranının çok lezzetli olduğu söyleniyor.
At bakanlığı olan tek ülke. Sabah kalk atını gör, atından sonra babanı gör, diyor
bir Türkmen atasözü. 1917 Rus işgalinden önce hemen hemen bütün Türkmen
ailelerin en az iki atı varmış. Sosyalist sistemde atlar devlet çiftliklerinde
yetiştirilmiş. Bazı aileler atlarından vazgeçmemek uğruna İran ve Afganistan’a
kaçmış. 1991’de bağımsızlığını kazanan Türkmenistan’da yeniden milli sanat
olmuş at yetiştiriciliği. Çiftlikler açılmış. Akhalteke milli servet, devlet armasında
yer alıyor.