Divan-ı Kebir ’ den Seçmelerle
Peygamber Efendimiz , günde sayısız sefer kendi iç alemindeki Rabbinin sonsuz güzellikteki sayısız cemalini seyrederdi . Yani demek istiyorum ki , manevi aşk ne beden bırakır , ne akıl bırakır . Aşık olan kişide tamamen kendi varlığını gösterir . Bu kişinin nazarında dünya bir rüya alemidir , hiçbir bekası yoktur . Onun beka alemi ancak sevgilisinin yanıdır , diğer taraflar hep boştur .
Fakir , şöyle bir şiir yazmışım : Az yaşa çok yaşa , akibet bir gün gelecek başa . Bu dünya bir değirmen taşıdır , daim döner . İnsanoğlu bir fenerdir , bir gün gelir söner . Ehl-i iman sahibi , iman ettiği yer ile dünya durdukça yaşam sürer .
“ Gerçek aşka tutulmamış , o sevgiyi kendine iş edinmemiş ruhun yok olması daha iyi . Çünkü onun varlığı ayıptan , ardan başka birşey değildir .
Hakiki aşkla mest ol ! Kendinden geç ! Çünkü dünyada ne varsa hep aşktan ibarettir . Aşkla meşgul olmaktan başka dosta layık bir iş güç yoktur .
‘ Aşk nedir ?’ diye sorarlarsa de ki : ‘ Aşk dileği , isteği , yapıp yapmama arzusunu , iradeyi terk etmektir . İhtiyarı terk etmeyende hayır yoktur , iyi insan değildir .’
Ebedi olarak baki kalan ancak aşktır . Bundan başkasına gönül verme , hepsi eğretidir .
72