Divan-ı Kebir ’ den Seçmelerle
gönülle gelirlerse kurtarıcıyız , nedimiz . Hekimler hastası ölünce bırakırlar , ama biz bırakmayız . Çünkü biz çok keremli bir dostuz . Hadi koşun , biz yol ağzındayız .
Bu dünya bize göre değildir , zira biz cennet ehlinin nimetleri içindeyiz . Halk , ‘ Bu suret kalmaz ’ diye yanıldı . Kimi ‘ Ağacım ’ dedi ; kimiyse ‘ Kuru odunum .’
Eğer ağaçların oynayışı rüzgarın ve aşkın eseriyse o halde biz can gibiyiz , cisim değiliz . Maden gibiyiz , gümüş değiliz . Bu rüzgarın oynayışı , yine ilahi esen aşkın işidir .
Sus ! Sus ! Biz hem ‘ O ’ yuz , hem ‘ Bu ’ yuz ...”
130