Divan-ı Kebir ’ den Seçmelerle
Mademki gönlüm senin toprağının kokusunu almıştır , sudan bahsedersem , civarındaki topraktan utanırım .
Yüzündeki örtüyü kaldır , yüzünü aç ! Çünkü senin yüzün çok kutludur . Yüzün örtülü olarak konuşmamı bana reva görme !
Hasetçi halimi sorarsa , gönlüm şükretmeden bile korkar da , hemen şikayete başlarım . Çektiğim ızdırapları söylemeye koyulurum .
Dilimi susturdum . Çünkü kitap gibi bir gönlüm var . Yanıp kavrulmuş gönlümün dertlerini söylemeye başlasam , senin gönlün yanar yakılır .”
114