Vaveyla
Ş iir
Ebru Aydın
Nice yıllanmış bir sır, zehir gibi çürütür de ruhumu
Bir adını söyleyemem gündüzlere Vaveylâ
Dudaklarım yanar gözlerim buğulanır da
isminden
Adını kalbime kazıdım sessiz harflerle Vaveylâ
Yine bir Eylüldü gidişin,
Güz yaprakları dökülürdü şehrimde
Ve adın, hüzündü yüreğime savrulan
Mevsim sarıya çalan bir matemdi
Seninle geçen, yazın ardından
Gözlerin umut marşları söyletirdi ülkemde
Bağdaş kurup diz dize
Ne hayaller kurardık geleceğe dair seninle
Ve Vaveyla
Soluğumdaydı nefesin
Sol yanın hapsolmuşken yüreğime...
6