Dilhâne Ekim ekim | Page 20

Kaldırım Uyanışı
Ş iir
Leyl-i Mercan
Dağılıyor kaldırımlar
Yürüyecek bir taş kalmadı
İnemem sokaklara
Başımdan bu duman
Henüz dağılmadı
Yorgunuz duraklardan
Duramamaktan kendimizde
Yorgunuz bilmekten
Kıșın soğukları içimizde
Bahar, ağaçlara uğruyor yalnızca
Dağılır yolculuklar
Tünellerde mahsur çocukluğumuz
El uzatan uçurumlar,
Sesler, çığlıklar
Boyna sarılan gri atkılardır
tek kurtarıcımız,
Dağılır yollar, kalır acımız
Kırılırız taşların taş kokusunda
İnemeyiz sokaklara
Kaldırımda yatarız...
Ağlamaklı gülüyor gözlerimiz
Gözlerimiz birer köz yatağı
Ne zaman gitti gı̇denı̇mı ̇z?
Kaybolmak için karanlık,
Hesap sormak için güneşleri
doğuruyor acılarımız.
Bize yakışıyor sitemimiz
Bizde kalıyor gidenimiz
Dağılıyor gülüşler
Önümüz arkamız suskun
Biz iyi güleriz, ağlanacak hâlimize
Hâlimiz kalır anı niyetine
Avucuna gül bırakırız yokun
20