Artakalan
ŞİİR
Gülay Süda
Işıkları sönmüş bir aydınlığın,
Çiçekleri solmuş bir dalın ağırlığı,
Ve kedileri kaybolmuş bir şehrin,
Yoksulluğu var şuramda.
Kalbim,
Reddimiras ettiğinden beri,
Aynası kayıp bir prenses.
Güzelliğini c iğeri beş para etmezlerin insafına bırakıp,
Üzerine değen göz miktarı arttıkça,
Güzelliği tescillenen,
Güzelleri bırakıp gidiyor.
Kalıyor.
Yaşmağının bir ucuyla gözünün yaşını hüzün vadilerine yollayan analar
Elleri anlatıyor en çok da yazgısını.
Akşamacan toprağı çapalayan elleri.
Gördünüz mü hiç nasıl anlatır yazgısını
Bir el?
Dünya
Masalını anlatan sonunu hep dinleyene bırakan dünya...
Giden de bilir mi nasıl bittiğini masalın
Yoksa hep kalana mı kalır tamamlamak?
Mutlu son yoktur bilirim
Her masalın sonu yarımdır
Çünkü her gidiş erkendir
Her kalış geç...
17