1923’ten Günümüze Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü
Tapu ve Kadastro Umûmî Müdürlüğü mührü
6 Haziran 1926 tarihli ve 391 sayılı Resmî Gazete’de neşr edilen 1926 yılı Muvazenei Umûmiye Kanunu, 658 sayılı Kanunun ilanından sonraki kurumun yapısını göstermesi açısından önem taşımaktadır. Bu Kanunun (A) Cetvelinde “Esâmi-i Devâir” (Dairelerin isimleri) başlığı altında “Tapu ve Kadastro” unvanıyla yer alan daireye 1926 senesi bütçesinden
1.358.833 lira aktarılmıştır. Aynı kanunun (C) cetvelinde yer alan “Unvânı Memuriyet” bölümündeki Tapu Müdüriyet-i Umûmîyesi’ne ait kısmında memurların unvanı, adedi, maaş ve
ücretleri yer almış ve kuruma bağlı her birim için ayrı ayrı ödenek oluşturulmuştur. 1926 yılı Muvazene-i Umûmiye Kanunu’nda Tapu Müdüriyet-i Umumiyesi adı ile yer alan kurumun,
“Kadastro Müdüriyeti, Levazım Dairesi, Heyet-i Fenniye Müdüriyeti, Kadastro Mektebi, Vilayet Kadastro ve Tahrir Heyetleri”877 gibi merkez birimlerinden oluştuğu görülmektedir. 1926
senesi bütçesinde Kadastro teşkilatı Tapu Müdüriyet-i Umûmîyesi’ne bağlı bir müdürlük olarak göze çarparken, 1927 senesinde Resmî Gazetede yayınlanan bütçede Tapu Müdüriyeti Umûmîyesi ve Kadastro Müdüriyeti tek bir çatı altında birleştirilerek “Tapu ve Kadastro
Müdüriyet-i Umûmîyesi” 878 adı ile ilk kez yer almıştır.
Kadastro faaliyetlerinin, ülke açısından taşıdığı önemin idrak edilmesi ve tapu işlemleri ile de yakından ilgili bir ihtisas alanı olduğunun fark edilmesi, kadastro faaliyetlerinin merkezî kontrol altında, düzenli ve sağlıklı bir şekilde, kesintisiz olarak sürdürülebilmesinin öneminin anlaşılması ile bu faaliyet alanı üzerinde titizlikle durulması gereken bir konu
hâline gelmiştir. Zamanla kadastro faaliyetlerinin teşkilatta kapladığı alanın ve önemin giderek artması, tapu-kadastro işlemlerinin uyum içinde yürütülmesi ve tapu ile kadastro işlemleri arasındaki yakın ilişkinin bir sonucu olarak böyle bir değişikliğin meydana geldiği söylenebilir. Tapu işlemleri ile kadastro işlemlerinin bir arada uyumla yürütülmesini sağlaması bakımından bu değişikliğin kuruma ve kurumun faaliyetlerine yeni bir bakış açısı getirdiği söylenebilir.
877 DÜSTUR, III. Tertib, C.VII, s.937
878 DÜSTUR, III.Tertib, C.VIII, s.295
250