De instelling bij koninklijk besluit ( Koning Willem I ; 1823 ) van Klinische Scholen in Nederland was bedoeld om de capaciteit en kwaliteit van het praktisch medisch onderwijs te bevorderen en te verbeteren . De scholen droegen zorg voor het onderwijs in de genees- , heel- en verloskunde . In de propaedeuse werd , naast fysiologie , pathologie , kruid- en artsenijmengkunde , scheikunde en natuurlijke historie , ook ontleedkunde gedoceerd . Bij het onderwijs werden ‘ moderne ’ leermiddelen gebruikt , zoals wandplaten en anatomische modellen . Bekend zijn de in serie geproduceerde modellen van docteur Auzoux . In het moderne anatomie- onderwijs is dit soort modellen nog steeds onontbeerlijk . Nieuwe conserveringsmethoden , zoals de plastinatie volgens Günther von Hagens , maken gebruik van het anatomisch preparaat buiten de snijzaal mogelijk . Tentoonstellingen als Body Worlds trekken over de hele wereld miljoenen bezoekers . Ze komen tegemoet aan een grote toename in belangstelling voor het menselijke lichaam bij de bevolking , die van gewone nieuwsgierigheid via interesse in gezondheid reikt tot aan de kunsten . In het anatomieonderwijs op de afdeling Anatomie & Embryologie vervangen deze plastinaten van organen of lichaamsdelen langzamerhand de minder realistische kunststofmodellen .
14
Er zijn inmiddels ook veel anatomische leerboeken die de puur illustratieve atlas met instructieve teksten verbinden , bijvoorbeeld de Prometheus- , de Moore- , de Grant- atlas . Deze atlassen maken duidelijk dat anatomie zonder goede afbeeldingen moeilijk te begrijpen en te leren is . Moderne ontwikkelingen zijn interactieve 3D atlassen , zoals Primal Pictures , waarin de te bestuderende structuren met behulp van een computer bewogen en weefsellagen met een muisklik toegevoegd of weggehaald kunnen worden . Zo nu en dan wordt beweerd , dat de interactieve atlassen de ontleding en bestudering van lichamen overbodig maken . Echter , de ver- en herkenning van verbanden tussen verschillende weefsels , de dichtheid van weefsel , het “ weefselgevoel “, en bovenal de anatomische variabiliteit van individuen zijn niet in een 3D-atlas te vangen . Deze moderne leermiddelen bieden een zeer goede ondersteuning voor de anatomiestudent maar kunnen de studie van het lichaam zelf niet vervangen .