MUSSENBOOM
AAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAA
Over de mussenboom als herinnering. De mussenboom blijft, the INNBETWEEN krijgt
een nieuwe boom. Misschien vliegen de mussen nog wel eens over. Column in Dutch
weg. De inhoud van het
werk, open avonden over de
thema's van de dag,
fotoboeken met studenten
van dertigjaar universiteit,
wie weet komt de dat dat ze
verdwijnen
in
de
versnipperaar. Alleen het
kwetsbare getjilp komt
verder dan: 'wie schrijft die
blijft' .
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
zonder dirigent, een altijddurend experiment van
ritme, intervallen, toonhoogte.
Roel Bosch
Het zijn vreemde details die een mens bijblijven.
Voor grote feiten hebben we de archivering, hoop je
dan maar: alles over het geld, de aanstellingen en
de programmering van de activiteiten vinden we
nog wel terug. Maar wie weet nog van de
mussenboom, toen en nu? Wie houdt de
herinnering levend aan dat waardoor mensen some
even vrolijker kijken? Zo, dat even nadenken, een
gedachte voelen boven komen waarmee ze verder
kunnen?
De mus, zeggen ze, de passer
domesticus,
is
een
wevervogel, gewend om in
kolonies te leven in zelf
geweven nesten. Maar deze
soort heeft zich aan de
mensen aangepast, hij woont
waar zij wonen, rekent er op
dat er wel ergens een kier in
het dak zit om te slapen, een
struik om te tjilpen,
kruimels om te eten. Als
niemand meer het tafelkleed
uitschudt, alle kieren gestopt
zijn en alle struiken gerooid,
houdt
dan
de
mussenbeschaving op? Wat
blijft er dan van de
mensenbeschaving over?
Roel Bosch was 9 jaar lang
studenten-pastor in Maastricht.
Van 2002-2008 schreef hij in de
Observant colums. Later
verschenen deze gebundeld in Niet iedereen hoort de mussen tjilpen. Anderen
'Als ik...' .
verwachten aan de muur, terugdenkens aan Wat is er 'waar' in de