Dat dit kadootje me zoveel plezier zou geven kon ik toen nog niet begrijpen . De foto hing aan de muur als iets bijzonders en toen ik jaren later voor het eerst op een hondententoonstelling kwam zag ik opeens twee Deerhounds , door zon overgoten , in de ring staan . Een triLling ging door me heen , zo van , dat zijn ze dus . Ze stolden daar rustig te wachten als een paar hemelse wezens . Eigenlijk geen honden , wat dan wel ? Ik wist het niet . Nooit heb ik ze kunnen vergeten . Vaakhoor ik mensen zeggen , vooral liefhebbers van windhonden ,: " Wat zijn ze mooi de Deerhounds . Als ik oud ben wil ik als laatste er daar één van hebben ". Ik ben blij dat ik daar niet op gewacht heb en ik hoop dat ik ze om me heen zal hebben totdat ik oud ben . Het kadootje uit Mijn jeugd bleek een kado te zijn voor m ' n verdere leven .
Ido Vunderink
DEERHOUND HOOFD ( 19 )