gezang van een negerslaaf in de heldere zomernacht . Een beetje programmatische muziek en de enige herkenbare melodie ondanks de typische persoonlijke stempel van Dvořák .
De symfonie is een gigantisch succes geworden . Later , want ik ben in de zaal van Praagse première geweest . Een ovale zaal met veel glas ; een soort wintertuin , maar kleiner dan de Kleine Zaal in de Stadsgehoorzaal in Vlaardingen . Er kan net zoveel publiek als musici in . Terug naar het Largo . Het tweede deel kent vier maten in het begin en vier maten aan het eind . Dit zijn de enige noten voor tubaïst . Ik heb de negende gespeeld bij het Delfts Symfonie Orkest en de arme tubaïst kwam hiervoor helemaal uit Vinkeveen , sorry Amstelveen . De eerste dirigent , Louis Stotijn en dirigent van het orkest van het Koninklijk Conservatorium , liet de vier maten onder één boog spelen . Maar hij ging met pensioen en zijn opvolger liet de vier maten stuk voor stuk spelen . De altviolist uit het Residentie Orkest Ernst Wauer nam de vier maten twee aan twee . Onder zijn leiding hebben we deze Uit de Nieuwe Wereld uiteindelijk gespeeld . Ik vond het boeiend om te zien hoe je vier maten met hele noten van vier tellen zo verschillend kan spelen en wacht af hoe Bastiaan dat gaat doen . Tenslotte nog iets waar u op moet letten . In het laatste deel komen alle ritmes in een soort climax terug . Het wordt dan ook opzwepend . Het ritme komt in de hoorns en er moet dan een verschrikkelijke hoge noot worden gespeeld . In het geweld ontgaat dat de gemiddelde luisteraar , maar let er maar eens op .
=====================================================================================
Luisteren naar Dvorák op NPO Radio 4