Manga iynanmayeseng, tengiz kuşlağa, sor-ızı bla Bostancı kemeni em ahırı alanı sıyıtına kısılğan edi, meni tavuşum. Bilmeyse, senden sora bir zatğa da cılamadım,- uyaldım- Köpürüngü tübünde caşağan ol iyesiz sabiyleden. Cayağım, alanı cılamukları bla cuvulğan edi. Ahır künümde, Sanga kol sallap, uça turuv-bulutlanı üsünden.
Manga köl kaldı bolma, İstanbul Bileme, entda tura bolur, seni üçün cazğanlarım- Ada ' da ol terekni butağında...
Saklap tur, ma körlükse! Suvrulğanda çaçlarım bir kaçhı künde, sanga kelirme Suv kuşlarıng da şağat bolsun, / Ant eteme, İstanbul Sanga tansıklığımı, emda süymekligimi Betinge tuvra karap aytarıkma ol aruv kök közleringe...
49
AKREBİN DİLİNDEDİR ZAMAN
Bende; şuh / edâyla salınırken gece sende; tan elâsını suya salar huşu içinde.
Bilirim, senin gözlerinden yeşil bir suya iner-zaman tül gibi serilir sisler, inceden dökülür bir göle, incitmeden alnından.
ve senin ağzında kiraz kokusu bende sarı sazlık bir hazan