De belevenis van de pupil van de week
een partij te schreeuwen, het leek wel of de
zaak ontplofte.
Ik weet niet hoe je dit noemt, ze doen dit om
elkaar op te peppen, maar ik was in ieder
geval zo doof als een kwartel. Ik dacht nog
aan 1 ding, wegwezen hier. Het is dat Jelle
Loosman zei hou hem tegen, anders had ik
al op de middenstip gestaan en de rest nog
in de spelerstunnel.
Gelukkig kwam het nog op tijd goed en liep ik
samen met de scheidsrechter, grensrechters
en spelers het veld op. Ik hoorde eigenlijk de
wedstrijdbal te dragen, maar dribbelde de
bal naar de middenstip, dit leek me gewoon
leuk. Op de middenstip gooide de scheids
rechter 50 cent in de lucht en toen mochten
de aanvoerders aangeven aan welke kant ze
wilden beginnen, ik kreeg die 50 cent van de
scheidsrechter, dus die moet ik goed bewa
ren. Ondertussen had ik snel even gerekend,
ik ben namelijk gek op geld. 5 doelpunten is
5 euro van ome Lucas, 5 euro van mijn vader
en 50 cent van de scheidsrechter, is totaal
10 euro en 50 cent, nou weet ik waarom die
profvoetballers zo rijk worden.
Tja, en toen kwam het moment waar het alle
maal omdraaide, ik moest in actie komen. Ik
moest het eerste doelpunt gaan zetten, nou
dat moest toch geen probleem zijn. Doel
punten maken gaat me normaal gesproken
makkelijk af en ik heb met Cornelis getraind.
Dus daar ging ik dan, ik dribbelde makkelijk
om alle tegenstanders heen en daar stond ik
dan. Oog en oog met de keeper, hij leek nog
wel groter dan Cornelis en toen? Het zullen
de zenuwen wel geweest zijn, maar ik miste
en baalde als een stekker. Normaal krijg je
nog een herkansing en als het moet wel 3,
maar ik liep ondertussen al teleurgesteld naar
mijn vader en wist niet dat ik het nog wel een
keer mocht proberen. De scheidsrechter had
20
ondertussen al een signaal gegeven om te
beginnen, dus het liep allemaal anders dan
gepland en ondertussen was de wedstrijd al
begonnen. De speaker bedankte mij en zei
dat hij zeker wist dat ik wel kon scoren en dat
dit gewoon even een ongelukje was.
We gingen gelukkig met een 2-0 voorsprong
de kleedkamer in en ik mocht ook weer
mee. De jongens probeerden mij weer een
beetje op te peppen en zeiden dat de beste
voetballers wel eens een kans misten. Ik zat
naast Siemen in de kleedkamer en die zei,
je hebt vanmorgen 5 keer gescoord dus we
weten dat je het kunt. Maar toch moest ik dit
nog een beetje verwerken, je bent tenslotte
maar 1 keer in je leven pupil van de week.
De trainer gaf nog wat aanwijzingen, ik kreeg
een lekkere beker met ranja en kon er weer
tegen. Ik ging wel alvast als eerste snel weer
naar het veld toe, ik dacht, voordat ze straks
weer beginnen te schreeuwen en ik straks
weer zo doof als een kwartel word.
De tweede helft was weer begonnen en ik
heb gezien hoe die krullenbol de rode kaart
kreeg.
Tja, dat krijg je ervan als je zo tegen de
scheidsrechter zit te zeuren. Zo konden wij de
wedstrijd makkelijk uitspelen, het werd af en
toe nog wel gevaarlijk maar uiteindelijk heb
ben we gewonnen met 4-1. Na de wedstrijd
ben ik eerst nog even met Cornelis Koffeman
op de foto gegaan en daarna met z’n allen de
kleedkamer in. Ik kreeg van die vriendelijke
meneer een mooi tas met cadeaubonnen
en een mooie bal. Op deze bal ging iedere
speler van Urk 1 zijn handtekening zetten,
zelfs de trainer. Deze bal krijgt een mooie plek
op mijn slaapkamer, want als ik er mee ga
voetballen gaan alle handtekeningen eraf. Er
staat zelfs een handtekening op van iemand
die DROK heet van achternaam, nou dat zal
SVU Clubblad september ’10