Scheidsrechtersperikelen
buitenspelgeval soms iets anders dan de
rechtspreker dat zou willen doen. Hij wordt
daarna netjes naar zijn kleedkamer geleid
en er wordt hem een gloednieuwe wedstrijdbal overhandigd.
Uiteraard is de man na a?oop van de wedstrijd, hoe die ook is beëindigd, weer welkom in de bestuurskamer, waar wederom
zijn drankje gereed staat en waar beleefd
wordt geïnformeerd of meneer soms nog
een hartigheidje of een broodje wil nuttigen
alvorens hij de terugreis aanvaardt. Zo gaat
dat bij scheidsrechters, die eerste elftallen
?uiten.
Maar nu de man, die een lager elftal ?uit.
Hij arriveert aan het hek, ziet veelal niemand om hem te ontvangen en beent zich
naar de kantine voor enige informatie. De
kantinebaas heeft het te druk en zegt dat hij
zich met die zaken niet bemoeit, maar dat
daar een lid van de elftalcommissie aan te
pas moet komen.
De kantinebaas maakt echter geen aanstalten het elftalcommissielid te gaan zoeken.
Neen, de informatie is hiermee ten einde.
Deze scheidsrechter bestelt dan zelf maar
een kop kof?e en wacht op de dingen die
komen gaan.
Tenslotte ontdekt iemand wel, dat die man
met dat koffertje bij het buffet geen clublid
is en ook niet bij de tegenpartij behoort. Iemand vraagt hem dan, wie hij eigenlijk wel
is en gehoord hebbend, dat de man tot het
gilde van de vrolijke ?uiters behoort, gaat
de mare door het clubhuis: “Jongens, de
scheidsrechter is er in ieder geval”. Want
dat is per slot van rekening in die omgeving een meepakker van jewelste. Is het ei-
34
genlijk zo’n wonder dat het een meepakker
wordt genoemd. Want straks kan die man
nog tweeëntwintig knapen “leiden,” die er
zelf dikwijls geen hout van kunnen, die nog
geen gat in een pakje boter trappen, maar
die de scheidsrechter de ergelijkste dingen naar het hoofd gooien bij vermeend
verkeerd ?uiten.
Maar laatst heeft zo’n scheidsrechter bij
een club een voortreffelijke middag gehad.
Zijn wedstrijdje ving op het tweede veld net
zo laat aan als de wedstrijd van het eerste
op het hoofdveld. Het was mooi weer, dus
had hij zijn vrouw en twee kinderen meegenomen. Komt ie aan het hek, wordt ie
ontvangen door een echte of?cial, wordt
naar de bestuurskamer geleid, krijgt voor
zijn hele gezin lafenis, babbelt gezellig
honderd uit, totdat ………… de deur van
de bestuurskamer open gaat en een man
binnenkomt, die zich aankondigt als de
scheidsrechter van het eerste en waarom
hij niet is ontvangen.
Doodse stilte in de bestuurskamer...
“Is meneer hier dan niet....”
Neen, dat was meneer niet. Hij was slechts
de scheidsrechter van het vijfde....!
Jaap Nentjes
SVU Clubblad december ’06