Caffe Montenegro broj (161.) Caffe Montenegro broj (161.) | 页面 101

Za ovako specifično mjesto kara
stične su i brojne anegdote – svak kteri-
i treći
posjetilac očekuje žive mačke u kave
-
zima ili čak preparirane mačke
sta zbrinute i
Kotorske mačke su zai
život na ulici.
ušuškane, bez obzira na
Milica se u
njenih dvana-
est godina nije
odmakla od
Pjace od kina i
živi svoje naj -
bolje dane
BESKRAJNA LJUBAV
Ono što je ostavilo najdirljiviji utisak (i
nakon tople korpice za mačke na pro-
zoru muzeja – jer je to zaista njihov
dom) jeste odnos lokalaca prema svo-
jim zajedničkim ljubimicama. Izlazim
na svjetlost dana i na sred trga zatičem
sjajnu crnu damu čupavog repa koja mi
neodoljivo liči na moju ljubimicu Dženi.
Beskraj usklika ljubavi i mažnje prekida
gospođa koja prilazi i kaže mi da je to
njena mačka, dvanaestogodišnja Milica.
Pojašnjava da se momenat „njena“
odnosi na mačke koje žive u njenoj ulici
i da svaka ulica i trg ima „svoje“ mačke
koje stanovnici ulice njeguju i hrane.
Jednu Miličinu sestru Pierro je odnio u
Veneciju, a druga se preselila u Dobrotu
zajedno sa svojom starateljkom i osta-
lim mačkama o kojima je ona brinula.
Generacije njenih mačića podizale su se
kroz kotorske ulice, skitale i prele, ali
Milica nikada nije odmakla od Pjace od
kina. Njen mali zadovoljni izraz krznenog
lica i bezbrižno lijeno predenje dovoljno
govore o tome koliko su kotorske mačke
zaista zbrinute i ušuškane, bez obzira na
život na ulici.
3
101