36 | BNL | December 2018 |
Tekst | Barbara Hoogsteden
TROTS EN VAKMANSCHAP
WIM ADRIAENS,
DIRECTEUR ADRIAENS MOLENBOUW
"IK WAS DE
KRULLENJONGEN"
“Van kleins af aan was ik te vinden bij het bedrijf van mijn vader. In eerste instantie een
heerlijke plek om te spelen en kwajongensstreken uit te halen. Later ging ik er klusjes doen:
opruimen, poetsen. Ik was de krullenjongen, zeg maar. Vanzelfsprekend volgde ik een
timmermanopleiding. Maar het ambachtelijke vak molenbouw en -restauratie heb ik geleerd
op de werkvloer. Dat leer je niet in de schoolbanken. En dat geldt vandaag de dag nog steeds.”
Wim Adriaens (57) heeft inmiddels het stokje hebben wij gerestaureerd. Met zeven man van Vroeger waren er geen kruiskopschroeven, dan
overgenomen en hiermee staat de zevende ons hebben we anderhalf jaar hieraan gewerkt. moeten wij die nu ook niet gebruiken, maar
generatie aan het roer van Adriaens Molenbouw Totaal maar liefst 7.500 uur. Dit project vergeet je gesmede spijkers. We werken, met houten toog-
in Weert. De geschiedenis van het familiebedrijf je leven niet meer, heb ik tegen onze medewerkers pennen en waar nodig zoveel mogelijk met bouten
gaat enige tijd terug. In de 18 eeuw was gezegd. Dat geldt ook voor molen De Hoop in met vierkante moeren en geen zeskanten, die je
Aranius Adriaens gespecialiseerd in het maken van 2017 in Keldonk. Deze werd in de zeventiger jaren tegenwoordig ziet. Wij moeten ervoor waken dat
karrenwielen. Hij bood ook zijn hulp aan bij repara- afgebroken. Mijn vader heeft onderdelen ervan bij het er niet te modern uitziet.”
ties aan molens. Zo ontpopte hij zich als molen- ons opgeslagen. Toen er een stichting werd opge- bouwer en gaf de liefde voor het vak over aan zijn richt om de molen nieuw leven in te blazen, zijn STAGIAIRES
zoon. En dat ging zo door, van vader op zoon. wij gevraagd om mee te helpen. Wat een geluk De keerzijde van dat ambachtelijke werken,
dat we die onderdelen nog hadden. Het hele dorp betekent een uitdaging op personeelsgebied.
heeft meegeholpen. Heel bijzonder.” Bij Adriaens Molenbouw werken zeven mensen,
e
TANDWIELEN
Bij het ontstaan van Adriaens Molenbouw waren
sommigen zitten er dertig jaar. “Ik heb veel ervaren
molens een belangrijk onderdeel van de Nederlandse AMBACHTELIJK economie. Tegenwoordig zijn molens in het bezit Is molenbouw en -restauratie de hoofdmodus, onze toekomstige collega’s, de vakmensen.
van gemeentes, stichtingen of particulieren. Ze inmiddels verrichten ze ook andere werkzaam- De jeugd en scholen vandaag de dag doen
hebben een beschermde status en zijn een toeris- heden, allemaal op basis van houtconstructie, minachtend over werken met je handen. En dat
tische trekpleister. “Er is nog genoeg werk voor zoals klokkenstoelen. Dit is een eikenhouten terwijl we een tekort gaan krijgen aan vakmensen.
ons”, vertelt Adriaens. “De restauratie van molens constructie waar de klokken van een kerk inhangen. Als leer-werkbedrijf hebben we daarom regelmatig
is technisch werk. Mensen zien molens als een Adriaens: “Ook verbouwen we boerderijen op stagiaires over de vloer. Het moet meer gestimuleerd
gebouw, maar dat zijn ze niet. Het zijn machines. traditionele wijze. Die ambachtelijke manier van worden, en dat moet al beginnen op de lagere
Er zit een hele techniek achter. Kijk maar naar werken is onze specialiteit. We werken veel met school, want net als bij mij toen het geval was,
de tandwielen, er wordt echt iets aangedreven. de hand. Waarom wij niet met computergestuurde het echte timmermanswerk leer je op de werk-
Naast restauratie, onderhouden wij wind- en machines werken, wordt mij weleens gevraagd. vloer.”
watermolens, niet alleen in Nederland, maar ook in Natuurlijk gaan wij met de tijd mee. We werken België, Luxemburg, Duitsland en Frankrijk. Zelfs in met machines en waar we kunnen, gebruiken TOERISTEN
Australië draait een molen van ons.” we elektrisch gereedschap. Maar wij moeten iets De toekomst ziet Wim Adriaens zonnig tegemoet.
restaureren, zoals het vroeger was. Uiteindelijk En met inmiddels zeven generaties, is hij ook
werk je dan toch met een hamer en een beitel. best trots. “In Weert is er een molen naar mijn
RESTAURATIE
medewerkers in dienst. Ik maak me zorgen om
Houtwerk binnen en buiten, smeedwerk, molen- opa genoemd. Bewoners vonden het jammer dat
stenen, Adriaens Molenbouw kan alles van een deze molen geen naam had, vervolgens werd hij
molen herstellen en vernieuwen. Iedere molen is
weer anders en het is geen seriewerk, benadrukt
hij. “Er zijn een paar projecten die eruit springen.
De Kilsdonkse molen in 2007 bijvoorbeeld, dat
is de enige Nederlandse watervluchtmolen. Het
radarwerk, de wieken en de maalinstallaties
"Wij moeten er altijd
voor waken dat het er
niet te modern uitziet"
gedoopt tot de Wilhelmus Hubertusmolen. Het is
een mooi vak. Het is iedere keer een uitdaging om
problemen op te lossen. Molens zijn beschermd
en niet meer weg te denken in Nederland. Kijk
naar al die toeristen dagelijks op de Kinderdijk en
Zaanse Schans. Er zal voor ons altijd werk zijn.”
•