kir Aksu
adam.tumblr.com
TEMELLİ TEMENNİ
Bazen en yalnızım,
Bazen en kalabalık.
Kıyılar,
Mavi Gökyüzü,
Yorgun yollar,
Bu düzene uymayan rüzgar,
Kan revan içindeki dizlerim,
Eskimeyen her şey seni anlatmak için.
Çorak toprakların üzerinden bir bulut geçiyor,
Beni alıp sana getiriyor bulutlar.
Oturuyoruz binlerce yeşil gözlere sahip elma ağacının altında,
Güneş tam tepede.
Saçların yine uzun,
Öpüyorsun beni,
Kim güzelleşmiyor ki öpüşünce,
Puf zıplayarak uyanıyorum,
Ve lakin bir daha uyuyamıyorum.
Yüreğim pekişiyor,
Uykularım gibi eksik kalıyorsun.
Kamran olsam,
Bulsam aşkı.
FİLOFOBİ
Ayten’e yazılmış sone, benim dudaklarımda senin için yeniden hayat buluyor.
Her gece mırıldanıyorum tok karnıma, yatmadan önce.
Damla damla dökülüyor kelimeler, sanki hiç bitmeyecekmiş gibi.
Ne olur yani anı yaşamak yerine anılarla yaşasan.
Alıkoyamıyorum kendimi düşlerden, peşime düşen altmış basımı saman
kağıtlarından.
Korkuyorum maziden,
Korkuyorum şehr-i gaziden.
Korkuyorum azınlığın içerisindeki çoğunluktan.
Korkuyorum tekrar yeşili görememekten.
Sende korkmalısın tutarsızlığına hapsolmuş küçük kızdan.
Ağlamalısın hatta, tekrar tekrar ve tekrar üşümelisin.
Uyuyamamalısın hüzünden, boynuna dolanan saçlarından.
Sevememelisin kimseleri, çünkü kürkçü dükkanı bu aralar kapalı.