mantible2020iraila Arabako Errioxako IKA Euskaltegia 3
euskarak lagun
ikaerrioxa
Lore
Aurreko edizioan parte hartu nuen,
eta oso gustura sentitu nintzen,
bai nire parte hartzearekin, bai nire
inguruan sortu ziren aldaketekin. Nire
inguruko Ahobizi gehienekin normalean
euskaraz egiten nuen, eta oraindik ere
mantentzen dut; gainera, Ahobizi berri
batzuk ezagutu nituen, eta haiekin
euskara mantentzeak poztasunez
betetzen nau. Belarriprest askok
ere saiakera polita egin zuten, baina
haiekin egunerokotasunean ohitura hori
mantetzea gehiago kostatzen zait.
En esta edición, espero que la
experiencia sea aún mejor. Animo a
quienes se sintieron tímidos/as en la
primera edición a participar con mayor
normalidad y aprovechar y mantener la
oportunidad de practicar euskera. En mi
caso, espero “caer” menos al castellano,
en EUSKARALDIA y todos los días.
Idoia
Arantzazu
En la pasada edición de EUSKARALDIA
el cambio más notable fue con mi padre,
ya que llevaba tiempo sin comunicarme
con él en euskera. El hábito lingüístico a
lo largo de la semana apenas me cambió,
ya que estudiaba en Leioa y allí estaba
inmersa en un ambiente euskaldun. De
todos modos, cuando volví a Oyón, mi
uso del euskera bajó.
Participé en la primera edición de
EUSKARALDIA, ¡cómo no! Me sorprendió
mucho ver participar a muchas personas
a las que no relacionaba con el euskera.
Tuve la oportunidad de hacer más euskera
con alguno/as conocidos/as que no sabía
que sabían euskera; sorpresas para bien,
todas. Por otra parte, la iniciativa tuvo un
seguimiento mayor y mejor del que yo
esperaba, entre los/as más alejados/as
del tema.
Aurtengo edizioari dagokionez, nire
aldetik espero dut behin hizkuntzaohitura
aldatuta, ahalegin handiagoa
egitea mantendu ahal izateko.
Ingurukoei ondokoa helarazi nahi diet:
zuen hizkuntza-maila baxua dela uste
duzuen arren, hizkuntza-ohituraren
bat eraldatzen saiatu, aldaketa oro
adierazgarria baita.
Bigarren ediziorako hortxe egongo
naiz, noski! Eta, egia esan, ez dakit
zer-nolako emaitza izango duen,
covid-19ren ondoriozko egoerak gizarte
harremanetan eragiten du gehien, eta
ordurako erdi-kontrolatuta badago ere
(espero dezagun), jende dezente egon
daiteke oraindik ere beldur kutsuaz
libratu ezinik. Neuri dagokidanez, argi
daukat zertan hobetu -Belarriprest
direnekin euskaraz jarraitu euren jarduna
gaztelaniaz izan arren-, eta, horretarako,
birusak ez dauka zeresanik!
Ibai eta Iban
Aurreko edizioan belarriprest eta ahobizi parte hartu
genuen. Geure hizkuntz ohiturak birplanteatzeko
aitzakia bat eman zigun, bi rolen artean eroso sentituz.
Belarriprest kasuan euskaraz hitz egiteko aukera izan
genuen presiorik gabe, akatsei garrantzirik eman gabe.
Ahobizi kasuan, lagunen artean lotsarik gabe hitz egiteko
aukera zabaldu zitzaigun (zonalde honetan ez da erraza).
Hasieran indartsu hasi ginen: whatsappean ere euskaraz
egiten genuen. Egun horietan egindako lorpenak
egunerokotasunean berreskuratzeko helburua dugu,
EUSKARALDIA amaitu eta gutxira, pixkanaka betiko
ohituretara bueltatu baikinen.
En la segunda edición tomaremos parte los dos. Tendremos
compromisos diferentes y en este año seremos exigentes
con nosotros mismos. Trabajaremos sobre todo las
relaciones entre amigos/as, para que una vez finalizado
EUSKARALDIA el seguimiento sea más largo.
Amaia
Orokorrean, aurreko EUSKARALDIAren balorazioa oso
positiboa izan da. Niri hasieran egoera arraro samarra
egin zitzaidan; herrian gazte gehienok euskara dakigun
arren, normalean gazteleraz komunikatzen gara;
horregatik, hizkuntza ohitura aldatzea zaila izan zen,
guztiontzako sekulako erronka. Hasieran, batez ere,
elkarrizketak gazteleraz hasten nituen, eta konturatu
gabe euskararaz amaitzen nituen. Oro har, egun
horietan zehar ohitura aldaketak nabariak izan ziren, eta
Lantziego inoiz baino euskaldunago sentitzeko aukera
izan genuen.
Este año también tengo intención de participar y, como
en la anterior edición, espero ver el pueblo más euskaldun
que nunca. La gente que viene de fuera piensa que no
sabemos euskara, pero poco a poco si cambiamos las
costumbres al comunicarnos, quien sabe si veremos un
Lanciego completamente euskaldun.
Nerea
Parte hartu nuen, bai. Oso esperientzia ona, zalantzarik
gabe; gainera, nire lanean euskaraz egiten dut beti,
ohituratzat daukat-eta. Nolanahi ere, txapa jarri
nuen soinean, eta tabernako ateetan jarrita genuen
EUSKARALDIAren ikurra, Ahobizi gure kasuan. Jendeak
parte hartu zuen; kanpoko jendea txapa jarrita hurbiltzen
zen tabernara. Ni Ahobizi izan nintzen, jakina, eta
euskeraz hitz egin nuen jendearekin.
Aurten berriz parte hartuko dut Ahobizi moduan. Espero
dut gero eta partaide gehiago egotea.